In antwoord op Tuyzentfloot.
Ach, een differentiaaldiagnose is een werktuig. Ik mag daarin alles denken en wat later van gedacht veranderen en iets anders bovenaan zetten 🙂
Tuyzentfloot
Antwoord:
Soms is het als analyst zoeken naar wat er aan de hand is, soms zie je het in een oogopslag. Neem Wit-Rusland en daar zie je onmiddellijk de hand van de NAVO die poogt een land met geweld over te nemen.
Je ziet een massa vlaggen – die van de lokale nazi’s uit WOII – met de pers die moeiteloos kant kiest en spreekt van het ‘regime’ van Lukashenko. In Nagorno-Karabach blijft onze pers neutraal, blijft wat oppervlakkig zoals veelal en neemt geen positie in van de goeden versus de slechten.
Beiden landen hebben volgens onze klassieke media geen ‘regime’ maar een regering. Men wijst wel Turkije met de vinger maar dat is ook logisch want Erdogan stookt de boel op.
En dan is er Kirgizië waar de media eveneens neutraal blijft met een regering aan het hoofd. Hier lijkt het een strijd van clans onder elkaar met de president die eindelijk orde op zaken stelt en aan de winnende hand lijkt.
Dat zijn min of meer objectieve waarnemingen die tot een zekere conclusie kunnen leiden, maar je weet nooit wat er werkelijk achter de schermen gebeurt. Je moet dus op je hoede zijn en snel je analyse aanpassen. Diplomatie voert men nu eenmaal niet voor de camera en op straat.
Willy Van Damme