In antwoord op Tuyzentfloot.
Hm, ik vind dat te snel afwimpelen. Het was niet mijn bedoeling om op hun concrete argumenten in te gaan, eerder hoe het beleid moet reageren op dergelijke petities. Ik geloof in een aanpak waarbij
– ge probeert de elementen van waarde uit hun betoog te halen.
– ge de elementen identificeert die overtuigend klinken voor een redelijke mens en die de moeite waard zijn om uitvoerig op in te gaan en eventueel te weerleggen. Een belangrijk thema is dan het identificeren van groepen die opvallend gevoelig of ongevoelig zijn en daar iets mee doen.
De welwillende houding van het nuttige eruithalen contrasteert met die waarin iemand snel argumenten weerlegt en er zich van distantieert.
Neem een stelling als “Verzorgingstehuizen zouden bijvoorbeeld personeel moeten gebruiken die reeds immuniteit hebben opgebouwd…” , daar kan ik iets mee doen. Als ik situaties kan identificeren waarin het gevaar groter is kan ik zien of ik van plaats kan wisselen met iemand die al ziek geweest is. Ik ga ervan uit dat iemand die al ziek geweest is veel minder kans heeft om dat opnieuw te worden. Ik beschouw dat dan niet als de ultieme oplossing maar als iets dat een verschil maakt. Het kan mij dan niet schelen of dit het oorspronkelijk voorstel was of ik het opportunistisch als inspiratie gebruik voor concrete maatregelen.
Tuyzentfloot
Antwoord:
Het is nu reeds zo dat verzorgend personeel dat besmet is maar asymptomatisch veelal toch blijft werken omdat er gewoon te weinig personeel is. Maar men moet in die instellingen gewoon roeien met de riemen die men heeft.
Een dus rekruteert men nu zelfs mensen zonder de nodige diploma’s om bepaalde taken uit te voeren hopend zo het wel gekwalificeerde personeel te ontlasten. Men moet in deze situatie gewoon erg creatief zijn en alle mogelijkheden overwegen. Hoe onorthodox ook. Nood breekt wet zegt men. Ook hier.
Willy Van Damme