Er is in principe weing verschil tussen Amerikaanse en Israëlische Joden. Men kan stellen dat een Jood zich in de eerste plaats “Joods” voelt, en verbonden met alle Joden waar ook ter wereld. Zijn verblijfplaats en daarbij verbonden “nationaliteit” is daarbij ondergeschikt. Joodse leden van het Amerikaanse Congres hebben dan ook veelal de dubbele nationaliteit, zijn openlijk zionistisch en hun kinderen doen dikwijls hun legerdienst in Israel.
Wat weinig wordt belicht is de nauwe ideologische verbondenheid in de VS tussen Joods-zionistische – en oerconservatieve Christelijke organisaties. President Trump heeft beide achter zich trachten te krijgen, overtuigd als hij was van hun machtsfactor in de Amerikaanse politiek en Wall Street. Daar is hij maar gedeeltelijk in gelukt omdat het Joodse blok eveneens is verdeeld volgens de breuklijn liberaal/globalistisch en dan ook volop Democratisch is, en een meer conservatieve vleugel die samen met de genoemde conservatieve Christenen onderdak vindt bij de Republikeinen.
Trump die in feite een “Onafhankelijke kandidaat” is en geen Republikein heeft in 2016 handig gebruik gemaakt van de Republikeinse Partij als vehicle om zijn eigen kandIdatuur waar te maken. Hij besefte maar al te goed dat hij als Onafhankelijke nooit had kunnen deelnemen aan de verkiezingsdebatten op de machtige Amerikaanse media. Dat heeft wel gemaakt dat hij de vier jaar van zijn presidentschap is gehaat door de Democraten die de nederlaag van Clinton nooit hebben kunnen verwerken en een deel van de Republikeinen die liever Jebb Busch in het Huis hadden gezien. Beide partijen zijn voor Trump dan ook het befaamde “swamp” dat hij in Washington zou willen draineren. Het gevolg was dat hij vier jaar lag steun heeft moeten “kopen” bij AIPAC en andere machtige Joodse organisaties. Dit kon zolang hij iets te bieden had natuurlijk. Indien Biden meer belooft zou de steun van Israel al heel snel kunnen weg smelten.
Luc De Vincke
Antwoord:
De joodse kwestie is erg complex en er zijn als het ware meer religieuze clans dan er joden zijn. De jood als dusdanig bestaat dan ook niet. Veel joden zijn ook fanatiek gekant tegen Israël en dit vooral in de VS. Er hiervoor zijn er zowel religieuze als politieke reden.
Ik vraag mij ook af hoe groot de onderlinge solidariteit is. Vermoedelijk heeft Hitler en zijn vrienden ervoor gezorgd dat er nu meer lotsverbondenheid heerst maar ik betwijfel het. De haat die ik opmerkte toen ik de zaak Moshe Friedman onderzocht was hier een oogopener. Zo persoonlijk en zo hard.
Verder bleek uit onderzoek van de Israëlische krant Haaretz dat het merendeel van joden in de VS zoals steeds voor de democraten stemden. Wat betreft die evangelische christenen die het zionisme steunen lijkt Trump hier uiterst stevig te staan.
Het is bizar maar de joden kijken veeleer met misprijzen naar christenen die zij minderwaardig achten en alleen bruikbaar voor hun doel. Het is bij dat genre van christenen gewoon een kwestie van blind geloof en dan kan alles. Ze laten zich gratis of nog erger gebruiken. Sommigen betalen zelfs hiervoor.
In Israël is er ook de kwestie van Benjamin Netanyahu die op zijn laatste benen lijkt te lopen en dreigt richting de gevangenis te gaan. Een ander minder agressief beleid kondigt zich in Israël dus aan. Van Jabotinski naar Ben Gurion. Israël zal zich wel aanpassen aan de VS en geslepen verder doen.
Verder heb ik geen hoge dunk van de Democraten, integendeel het is in mijn ogen een arrogante oorlogszuchtige en corrupte bende die tot alles in staat is. De honderdduizenden die onder hun bewind zijn vermoord van Vietnam tot Chili en Afghanistan mogen wij nooit vergeten.
Maar geld uitgeven om de armoede te bestrijden was er amper of niet. Verder is het nu de vraag wat de Republikeinse partij gaat doen bij een nederlaag van Trump. Gaat ze verder in de waanzin van een Trump of schuift ze op in de richting van typetjes als Jeb Bush?
Willy Van Damme