Antwerpen, 199., een Chaddish (op de dag waarop niets mag) vraagt me binnen te komen om op de lichtknop te duwen. Geen erg. Als een Moslima me vraagt om haar te helpen met de kinderwagen van de tram te komen eveneens geen probleem. Nu had ik eens een vriend (eigenlijk broer van een vriend) die gelogeerd te komen was in een kamertje in de Chaddish wijk. Heb het kamertje gezien en gemeten. De jongen was niet van de mooiste en de slimste. Zijn verhaal kan zijn of niet zijn. Hij vertelde dat hij nu en dan ook werd opgeroepen om dit of dat te doen. Verder werd hij betaald (niet met diamanten, slechte ironie) om keppeltjes te vervaardigen. Mijn zus klaagde eens dat het fietspad blijkbaar niet voor haar bedoelt was als er een Chaddish op reed. (Bij mij wijken ze altijd uit. Tussen haakjes) Mijn neefje liep onlangs een hoofdwonde op toen een auto met Chaddish hem zo van de fiets reden. Wat is dat met die mensen?
Wim Vlaminckx
Antwoord:
Ooit het verhaal gehoord van een joods bejaardentehuis waar een lift was. Iemand had zijn kat zover gekregen dat ze op de sabath op het knopje van de lift duwde. Want ja op die dag mag een orthodoxe jood, en dat zijn er wat, helemaal niets doen. Over de praktijken van orthodoxe joden kan je boeken vullen. Bijvoorbeeld hoe sommige van die koppels vrijen. Pure waanzin die geen enkele cabaretier kan verzinnen.
Verder vandaag nog bij de Washington Post in een forum gelezen dat de joden toch heel veel Nobelprijzen hebben verzameld en de Arabieren niets. Een dikke nek heet dat. En inderdaad, dit soort joden kijkt gewoon op ons neer alsof we het vuil van de straat zijn. Je moet verder gewoon eens kijken naar de evolutie in de relatie van het voorbije jaar van de N-VA met joodse belangengroepen in Antwerpen.
Willy Van Dammme
↧
Reactie op Bij de diëtist door Vlaminckx Wim
↧