Er waren twee onafhankelijke personen in het Rixos hotel in Tripoli, die bevestigd hebben dat zij beschermd werden door een gevechtseenheid van één van Gaddafi’s zonen. Dat waren Lizzie Phelan en Webster Tarpley. Deze personen moet je niet uitnodigen bij de mainstream media, wij mochten eens een verkeerd beeld krijgen over de “vrijheidsstrijd” in Libië! Ik zie deze zelfde bullshit binnen de Nederlandse politiek. Een hoera stemming toen er ingegrepen werd in Libië, maar nu het niet zo goed gaat in Libië is het muisstil. Hetzelfde geldt voor Syrië trouwens.
Ik kots op die hele politieke klerezooi! Vergeef mijn krachtuitdrukking!
Joop de Jong
Antwoord:
Ik kijk eens af en toe naar stukjes Pauw & Witteman op de Nederlandse TV en dan krijg ik ook wel eens het gevoel te moeten gaan kotsen.
Op een rare uitzondering na (er was vorige week een Syrische in de studio die wel zinnige dingen zegde) is dat het simpel herkauwen van de propaganda die de VS op de wereldbevolking loslaat. Het begrip ‘kritische zin’ is er gewoon onbestaande.
Tijdens de verkiezingen in Libië stuurde de VRT-radio de befaamde Jens Fransen naar ginds. Hij liet verscheidene kiezers aan het woord die allen perfect Engels spraken en allen vol lof waren over die verkiezingen. De enige ‘kritische’ noot was toen hij zegde dat er in het land nog veel problemen voor de boeg waren. Berichtgeving noemt men dat dan.
Het deed mij denken aan de leugens die o.m. een Joris Ivens over Mao en Stalin verkondigde.
willy Van Damme