Ook over Stalin valt te lezen dat hij een joodse vader zou hebben. Djugasvilli zou dan betekenen: kind van een jood. Voor wat het waard is.
Ik heb de indruk dat Stalin een haat-liefde verhouding had met ‘de joden’. Ik meen dat hij een joodse maitresse had, en dat een dochter van hem met de zoon van Kaganovich huwde. Veel hoge communisten die zelf niet joods waren, hadden een joodse vrouw. ( Molotov o.a.)
Het moet voor Stalin duidelijk geweest zijn dat hij dan wel de absolute baas was, maar dat hij zich onmogelijk tegen de joden kon keren. Toen hij dat wel deed kreeg hij ‘per ongeluk’ de verkeerde pilletjes toegediend, en besloot men om Stalin niet te storen terwijl hij lag te sterven. Hier een iets andere versie: http://news.bbc.co.uk/2/hi/europe/2793501.stm
Willy, behalve Bertrand Russell hebben ook veel andere westerlingen verklaard dat de Russische Revolutie een grotendeels joodse aangelegenheid was: Churchill, ambassadeur Oudendyke, dominee Simons, journalist Wilton, etc.
Ene Juri Lina heeft bronnen-onderzoek gedaan in Rusland en er een boek over geschreven ( en er een film over gemaakt). HIj beweert dat Jacob Schiff al sinds 1900 met de revolutie bezig was: er werden toen al duizenden manschappen getraind in de VS om in Rusland te gaan vechten.
Na de opstand van 1905 kreeg het volk meer invloed en werden vele boeren eigenaar van hun land.
Maar Stolypin, die de hervormingen doorvoerde, werd vermoord door een joodse man in 1911.
Jan Verheul
Antwoord:
Als je je gaat baseren op mensen als Juri Lina dan is dat jouw zaak. Maar ik zie in hem gewoon aan andere soort David Icke. Moesten Molotow en die anderen dan van de familie Rothschild met joden huwen ?
En duizenden mannen die jaren vooraf in de VS werden opgeleid om dan vanaf oktober 1917 in Rusland te gaan vechten? Is dat om te lachen of is dat serieus?
En ook bij deze Juri Linaz horen we weer het verhaal van Nathan Rothschild die Karl Marx financierde om herrie te schoppen.
tjonge, tjonge.
Ik heb ook dat artikel van BBC eens gelezen en dat is gewoon prietpraat, roddel, niet meer. Verder zie ik dat er op het internet allerlei verhalen circuleren over de jood Stalin.
Het internet krioelt van massa’s onzin van dat genre en ik hou me er niet mee bezig. ik heb wel belangrijker werk te doen dan te onderzoeken of de voorouders van XXX al of niet jood waren.
Ik wil veel en alles geloven maar dan moet men met meer komen dan zatte toogpraat.
CHINA
Verder heb ik nog eens verder gezocht naar de relatie China en de VS waar we het eerder over hadden.
Een van mijn vrienden, die o.a. Mao nog persoonlijk gekend heeft, zegde dat de VS tijdens WOII inderdaad meer steun gaf aan Mao dan aan Tsjang Kai Shek.
De reden was simpel. Men zag in Mao een betere bondgenoot tegen Japan dan Tsjang Kai Shek.
Er was daarover in Washington en op de Amerikaanse ambassade in Kunming veel ruzie maar een tijd lang beschouwde men Mao als diegene die met het meeste succes tegen de Japanners vocht. Reden waarom hij de meeste steun kreeg.
Het boek ‘How we lost China’ waar jij het over had werd mij daarbij aangeraden. Er waren volgens hem nog anderen goede bronnen over die zaak.
Hij stelde ook dat in tijden van oorlog niet altijd de beste of meest logische besluiten worden genomen. Ook in tijde van vrede trouwens.
Zoals Mercury Traveller hier eerder stelde hadden de VS twee vijanden in Azië, Japan en Frankrijk. In wezen echter wilde VS ook de andere koloniale mogendheden weg zodat zij vrij spel hadden. De Monroe doctrine op zijn Aziatisch.
Dat bleek ook uit nieuwe informatie die ik verkreeg over Vietnam uit een ooit in 1985 door RTL Plus in Frankrijk uitgezonden 6 uur durende documentaire over Vietnam van Henri Turenne. Het is zowat het beste TV-werk dat ik ooit zag.
Toen de Japanners in de zomer van 1945 de Fransen in Indochina ontwapenden boden de Fransen in het noorden hard weerstand. De Fransen vroegen in het kader van de alliantie van de VS hulp via bommenwerpers die ook vlakbij vlogen in China. De Amerikanen weigerden gewoon te Fransen te helpen. Deze moesten dan wel vluchten naar China.
Pas in 1946 kreeg Frankrijk van president Truman de toelating om ook Noord-Vietnam binnen te trekken. Dit was tijdens een bezoek van Charles de Gaulle aan Washington. De VS had Frankrijk toen nodig tegen de Sovjetunie.
Zo zie je maar hoe bondgenootschappen werken.
Ironisch is dat Frankrijk tijdens de Japanse aanwezigheid (nog geen bezetting) in Indochina duizenden Vietnamezen opleiden om met hen eventueel te gaan vechten. De meeste zaten later bij de Vietminh.
Willy Van Damme