Willy, ik zou jou, als door mij gerespecteerde journalist willen vragen of jij ook ervaring hebt gehad met onderstaande.
In de 70er jaren zat ik in het bestuur van een kleine afdeling van de Communistische Partij van Nederland. Op een gegeven moment vroeg een lid een gesprek met ons aan. De dame was journaliste bij de Volkskrant . Ze vertelde dat ze van de redactie opdracht had gekregen om naar Italië te gaan en een gunstig verslag te schrijven over Gladio en het opkomend neo-fascisme. Uiteraard had ze gewetenswroeging en vroeg ons om raad. Ons advies was dat ze niet moest gaan omdat het niet te combineren viel met onze opvattingen. We lieten haar uiteraard de keus. Ze koos er echter voor om toch te gaan. Haar baan was voor haar belangrijker dan haar principes. Haar lidmaatschap werd toen opgezegd.
Heb jij ook ervaringen met journalisten die op een dergelijke manier onder druk worden of zijn gezet? Als ik zo de kranten lees krijg ik de indruk dat dit juist zeer vaak gebeurd.
Gerrit
Antwoord:
De inhoud van een krant is treamwerk maar daar wordt op toegezien door de hoofdredacteur die op zijn beurt wordt gekozen door de eigenaars. Er zijn ook twee soorten journalisten, zij die in vast loonverband werken en de freelancers, de losse medewerkers.
Beiden moeten naar de pijpen dansen van de hoofdredacteur die de baas is. Wie die bevelen/opdrachten niet navolgt vliegt normaal na verloop van tijd buiten. Dat is trouwens zo in elk bedrijf en een krant is tot nader order een bedrijf.
Er zijn in België gevallen bekent van journalisten die om politieke reden werden ontslagen of die men het zwijgen oplegde.
Maar doorgaans weten journalisten goed wat ‘kan’ en wat ‘niet’ kan. Men past op.
Mijn ervaringen zijn grotendeels erg positief geweest. Ik volg al meer dan twintig jaar wat ooit het grootste fraudeschandaal in België was, de zaak Superclub.
Ik zorgde voor stukken die af waren en goed kwalitatief nieuws brachten waarmee het tijdschrift Trends kon scoren bij haar lezers. Daarbij kwamen toplui in opspraak als de bazen van KBC, de Antwerpse procureur generaal en de minister van Defensie en schatbewaarder van nu CD&V.
Het was een lastige, slopende en gevaarlijke zaak waarbij ik echter voor 100% de steun kreeg van zowel de toenmalige hoofdredacteur als de uitgever.
En ik ben hen daar ook zeer erkentelijk voor. Langs de andere kant hadden zij een verhaal waar niemand anders kon aan rieken en dat zij bij het 30-jarig bestaan presenteerden als hun grootste verhaal. Ook terecht.
Het kostte de uitgever Roularta aan processen veel geld maar we wonnen alle 8 burgerlijke en strafprocessen met brio.
Bij Knack was het dan weer spijtig genoeg een totaal ander verhaal. Maar dat kwam door de toenmalige hoofdredacteur.
Willy Van Damme