Willy,
voor uw Nederlandse lezers is MO een vrij onbekend blad.
Ik was er al eerder op gestuit, en zelfs op hun website kon ik toen niet achterhalen waar de letters MO voor staan.
Het artikel waar U over schrijft staat al (deels?) sinds 17 april op die website: http://www.mo.be/opinie/al-nusra-strijders-tot-de-dood
Met vr. groet, Jan Verheul
Antwoord:
MO staat voor Mondiaal magazine en behoort tot een van de weinig serieuze tijdschriften in België. Reden waarom dit verhaal mij zo verbaasde. Je kunt dit soort onzin verwachten in De Morgen of Humo maar niet daar.
Het verscheen in het nummer van mei dat ik trouw in mijn brievenbus krijg en pas deze week ontdekte.
Verder is dit het klassieke verhaal van onze universitaire intelligentsia.
Willen die mensen carrière maken dan weten zij perfect dat men in de pas moet lopen, zijn hoofd niet boven het maaiveld laten uitsteken.
Doet men dat wel dan vrezen zij nooit de universitaire top te kunnen bereiken en beroemd te worden. En dus te eindigen als een opposant in de marge of als iemand met een in hun ogen ordinaire job.
In wezen is dit de corrumpering van onze intelligentsia, wetenschappelijke instellingen en universiteiten.
Ik herinner mij twee mooie voorbeelden met dergelijke figuren. Zo schreef Koen Vlassenroot, een sp.a’er verbonden aan de Gentse Universiteit en Afrikakenner, in 2009 een grote column over het gruwelijke optreden van Majoor Laurent Nkunda, een Rwandese officier, in de Congolese streek van Kivu.
De man slaagde er in dat lange stuk niet eens in om de naam van de Rwandese dictator, Paul Kagame, Rwanda of de VS, de ware heerser over het land, te noemen. Pas maanden later vielen overal in onze media dan wel plots de namen Kagame en Rwanda.
In datzelfde jaar schreef Jonathan Holslag, eveneens in De Morgen, een grote column over Iran en haar relatie met het westen. Dit naar aanleiding van de herrie rond de Iraanse presidentsverkiezingen.
Deze specialist in het buitenlands beleid verbonden aan de VUB, verzweeg daarbij de Amerikaans-Britse staatsgreep van 1954 tegen premier Mohammed Mossadeq. Een intellectuele krachttoer die hem zoals bij Vlassenroot onmiddellijk verdacht maakte.
Niet bij de klassieke media natuurlijk waar hij een regelmatig geciteerde bron is.
Rik Coolsaet, professor aan de Gentse universiteit, nadert zijn emeritaat en dus zoeken sommigen hem te vervangen. En dat doe je door braaf te zijn. Want alleen dan komen de persmuskieten op je af en wordt je beroemd. In het ander geval schrijf je alleen voor de samizdat.
De recente herrie over het vervalsen van onderzoeksresultaten aan onze universiteiten is amper de tip van een enorme ijsberg vol bedrog.
Willy Van Damme