Het interview met Roland Dumas, Franse ex-minister Buitenlandse Zaken, lijkt me interessant.
Video 1’34″
Walter Baeyens
Antwoord:
Bedankt voor die belangrijke informatie.
Het bewijst de hier al lang ingenomen stelling dat dit vooreerst geen religieuze oorlog is of een strijd voor de democratie, vrijheid en de mensenrechten.
Neen, dit heeft alleen te maken met Israëlische plannen om de regio geheel onder totale controle te krijgen.
Een plan dat men al jaren geleden begon uit te werken en waar zeker de VS en Groot-Brittanië samen dan met Saoedi Arabië, Qatar en Turkije nauw bij betrokken waren.
De verklaringen van Roland Dumas, toch een vorige Franse minister van Buitenlandse Zazken, tonen dit nogmaals aan.
Toen de jihadistische terreurgroep Fatah al Islam in Libanon in mei 2007 toesloeg werd er door bepaalde westerse en Arabische ‘experts’ in onze media gezegd dat dit een creatie was van Syrië om zo Libanon te destabiliseren. De bomaanslagen van deze groep nadien in o.m. Damascus bewezen echter het tegendeel.
Fatah al Islam was een creatie van Israël, de VS, Saoedi Arabië en de Libanese clan van Saad Hariri (de Maart 14 beweging) en was vermoedelijk een soort van proefproject om te zien of hun jihadistische oorlog tegen Syrië slaagkans had en hoe men exact moest optreden.
Maar de beweringen van die ‘specialisten’ tonen nogmaals aan hoe ver men in onze media durft te gaan in het verspreiden van de meest grove leugens. Ook Hersh poogde men toen o.m. vanuit Israël en de VS trouwens pikzwart te maken.
Het was daarom dat Seymour Hersh sprak van the redirection (de heroriëntering). Het betekende dat de VS voortaan terug al Qaeda en andere jihadistische terreurgroepen ging oprichten, financieren en bewapenen.
Men dient zich hierbij goed te herinneren dat er toen in Irak een bloedige plaats had tussen die groepen en het Amerikaanse leger. Een oorlog welke men nadien onder controle kreeg. Ook dient men zich de grote personeelswissels in het Witte Huis uit diezelfde periode te herinneren.
Maar in wezen toont dit verhaal de tomeloze oorlogszucht van de zionistische leiders. Al veel jaren wil de regering in Syrië, zoals Egypte dat deed, een vredesverdrag met Israël sluiten in ruil van voor het teruggeven van de Golan, dat toch gestolen goed is.
Maar Israël weigert dat voorstel en had na het vredesverdrag van Camp David met Egypte geen enkele interesse in het Syrische voorstel. Het kon immers probleemloos leven met een militair verhoudingsgewijs zwak Syrië. En dus bleef alles bij het oude. Tot frustratie van Damascus.
Daar kwam echter verandering in toen het Israëlische leger in de zomer van 2006 bij de zoveelste invasie van Libanon klop kreeg van Hezbollah. Toen ontstond de drang om Syrië in stukken te laten slaan en het terug te voeren naar de vroege middeleeuwen, de achtste eeuw. Droomperiode voor die jihadisten.
Het kon een vredesverdrag krijgen maar moest dan de Golan hoogvlakte teruggeven. Dan had men in Israël liever een vernieling van het 23 à 24 miljoen inwoners tellende Syrië.
Een land dat nota bene in het verleden al miljoenen vluchtelingen opnam uit Palestina en Irak, slachtoffers zelf van die niet in te houden agressieve natuur van deze zionistische staat.
Willy Van Damme