De samenwerking tussen US en Britse afluisterdiensten is al heel oud. Toen de CIA pas was opgericht gaf men MI6 opdracht om Amerikaanse burgers te bespieden. CIA had namelijk niet die bevoegdheid. In ruil bespioneerde de CIA Britse burgers, men wisselde de gegevens uit. Een gelijkaardig systeem werd vlak voor en tijdens WOII toegepast om Nazi-sympathisanten op te sporen. Twee handen op een buik dus; ondertussen mag men de Mossad , de Franse DGSE en de Duitse BND tot het vaste clubje rekenen.
Zie het verhaal van ‘Curveball’. Een ‘informant’ leverde destijds aan de BND ‘bewijzen’ dat Irak WMD bezat, hetgeen mede de Irak-oorlog rechtvaardigde. De BND speelde dit graag door naar de CIA natuurlijk. ‘Curveball’ bleek echter totaal fake te zijn. (Betaald door wie?). Dit brengt ons terug naar het thema Syrië en de gelijkaardige pogingen tot uitlokking die we recent meemaakten.
http://www.welt.de/politik/specials/911/article13568908/Wie-ein-BND-Informant-den-Irak-Krieg-ausloeste.html.
Walter Baeyens
Antwoord:
Van die vroege nauwe samenwerking was mij niets bekend, maar het klinkt ook zo logisch. Zelfs al waren (zoals met Suez) de Britse en Amerikaanse belangen niet altijd gelijklopend.
Curveball – een schuilnaam voor Rafid Ahmed Alwan al-Janabi – was gewoon een fantast.
Hij bakte hamburgers in een Burger King en al zijn collega’s lachten hem privé uit als een man die straffe compleet ongeloofwaardige verhalen vertelde.
De fameuze toespraak voor de Veiligheidsraad van de VN in 2003 van Colin Powell, VS minister van Buitenlandse Zaken, was grotendeels op diens fantasie gebaseerd.
Maar toen moest je daar in de pers geen kritiek op geven. Ik herinner mij dat een Fransman die toen in de BBC-studio van Newsnight zat door de reporter feitelijk uitgelachen werd omdat hij er kanttekeningen bij plaatste.
Ook hier in De Standaard nam Bart Sturtewagen, nu hoofdredacteur, die onzin voor waar aan. En dat doet hij nog steeds, toch als ze uit de VS komt.
Hij werd inderdaad ontdekt door de Duitse BND. Van een ontdekking gesproken.
Het doet mij denken aan die vermoedelijk Bosnische Serviër die tijdens de oorlog van de VS en de EU tegen Joegoslavië met een verhaal over Servische folteringen kwam. Het ging er in onze kranten in als zoete broodjes. Zowel Humo als De Standaard brachten toen het uit de New York Times komende op leugens gebaseerde verhaal.
Dat de man ontsnapt was uit een psychiatrische instelling – je kon het feitelijk aan zijn gezicht zelfs zien – interesseerde geen perskat. Bloed en tranen en een boosaardig verhaal over de ‘slechten’ dat telde. Lekker toch.
Ook zo met Curveball. Een zot die kroongetuige werd. En dan in de pers maar het proces voeren. Daar kennen we ze voor. Syrië is gewoon een nieuwe opvoering van de farce rond Irak en 2003. Een ezel stoot zich nooit tweemaal aan diezelfde steen. Kranten doen niets anders.
Willy Van Damme