als je het over de christelijke misdaden tegen burgers hebt in shabra en shatila dan alles vermelden graag, Ik weet het de ene misdaad kan je niet goedpraten (en dat moet ook niet) met een andere misdaad, maar men moet wel de kontekst snappen waarbij de PLO de Libaneese samenleving vernietigde.. http://nl.wikipedia.org/wiki/Bloedbad_van_Damour
Marc L.
Antwoord:
Bedankt voor je aanvulling. Wat in Sabra en Shatila gebeurde had echter niets te maken met christelijke misdaden. Het was een actie van bendes die in mijn ogen zo christelijk was als bijvoorbeeld die van de Duitse SS toen ze de Sovjetunie aanvielen.
Het verhaal van Damour was mij onbekend maar wekt ook geen verbazing. Het hoofd van de maronitische kerk werkte al voor 1948 nauw samen met de zionistische beweging in de vage hoop van Libanon een puur maronitische staat te maken. Een waar zij alleen de macht hadden.
De kwestie van Damour is echter wat meer dan het verhaal op de Nederlandstalige versie van Wikipedia die je hier als link meegeeft. Damour was toen een bolwerk van de Falangistische partij van de clan Gemayel die voorheen de door Palestijnen en ook Armeniërs (dus christenen) bewoonde wijk Karantina in Oost-Beiroet, waar de Falangisten toen baas waren, hadden aangevallen waarbij meer dan 1000 mensen werden vermoord.
De slachtpartij van Karantina greep plaats op 18 januari 1976, die van Damour op 20 januari 1976. Beiden gruweldaden waren dan ook met elkaar verbonden. Het verhaal gaat dat latere slachtpartij van Sabra en Shatila deels een weerwraak was voor Damour. Gezien dit zich echter zes jaar later afspeelde dient men dit wel te betwijfelen.
Uiteindelijk was Damour slechts een van de serie bloedbaden en was Karantina het eerste grote. Het vermoedelijk grootste was dan van het Palestijnse vluchtelingenkamp tel al Zaatar.
In Karantina lieten tussen de 300 tot 1.500 mensen het leven, Damour was goed voor 684 doden, Tel al Zaatar 1.500 tot 3.000 doden en Sabra en Shatila 762 tot 3500 doden.
Dat andere bevolkingsgroepen zich gezien de houding van de hiërarchie van die kerk dan tegen maronieten keerden wekt geen enkele verbazing maar is uiteraard alleen te veroordelen.
Deze kerk veroordeelde al die slachtpartijen van de clans als die van Gemayel trouwens ook nooit. De maronitische kerk neemt tegenwoordig trouwens politiek een gans andere positie in.
In bed kruipen met de groepen als die van Gemayel en Geagea die openlijk Hariri en zo die jihadisten steunen is voor de maronitische kerk hedendaags voor hun gelovigen gewoon onverkoopbaar.
Bovendien was die verwijzing naar Sabra en Shatila alleen maar een soort voetnoot in het verhaal dat over Saoedi Arabië ging. Had ik de Palestijnse kwestie in Libanon besproken dan had ik zeker ook dit soort verhalen er moeten bij betrekken. Nu moest dit naar mijn gevoelen niet.
Ik zou dan bijvoorbeeld hebben moeten uitweiden hebben over al die schimmige soms misdadige contacten tussen al die groepen. Ook had ik dan bijvoorbeeld de aanslag op wijlen ex-premier Rafik Hariri moeten bespreken of de moord op gewezen president Pierre Gemayel. Nu niet.
Het is verder zeker niet mijn bedoeling een bepaalde beweging of politiek figuur te laten aanbidden. Dus ook de PLO niet.
Willy Van Damme