Wat is het motief van de pers? Domheid? Een ezel stoot zich geen 2 keer aan dezelfde steen maar dit is al de derde keer dat de propaganda machine op gang komt en alles klakkeloos wordt overgenomen. Vandaag stond er een artikel in de VK waarin een jong artiestje Assad een Hitler noemde. Hij heeft 3528 volgers op twitter. Een kleintje dus. Maar een gedeelte neemt zijn waarheid over en zi hier, zo werkt propaganda. Natuurlijk kreeg ik geen antwoord op mijn uitspraak: @JustFontein @JaccoGardner En voor iemand die zoveel reist heb je weinig toe te voegen. Jouw naïve uitspraken worden zo propaganda.
Ik zou zeggen, Jacco, lead the way!
Kuukske
Antwoord:
Ik denk dat hier meerdere elementen spelen.
Vooreerst zitten wij hier in het westen in een systeem waarbij men zichzelf superieur acht tegenover andere landen/beschavingen. Wij zijn dan democraten, beschaafder, technologisch hoogstaander, respecteren echt de mensenrechten, hebben persvrijheid en zijn welvarend.
In andere landen is dat dan niet zo. Daar kreunt de bevolking onder ‘het regime’.
Waarom? Omdat men natuurlijk niet beter weet. Wie immers kent die landen, wie kent hun cultuur, wie kent er mensen en wie leest hun media of kijkt naar hun televisie en films.
Praktisch niemand toch.
En dan is er zoiets als conformisme. Het is normaal dat men normaal doet want anders loopt men buiten de pas, loopt men het risoco op desnoods zelfs ernstige problemen, en dat doet een ‘verstandig’ mens niet.
En dan is er luiheid. Men drinkt graag nog een extra koffie, maakt het zich gemakkelijk, blijft nog liever met vrienden wat hangen in het café van smal Lowieke, enzovoort.
Ook is er het gebrek aan tijd. Redacties worden steeds maar kleiner en moeten steeds maar sneller het nieuws brengen. Dankzij het internet telt nu elke seconde. Ik heb ooit gezien hoe een journalist tijdens de debatten rond het proces Lernhout & Hauspie met een laptop op de schoot in de rechtszaal live een verslag op de website van zijn krant zette. Het debat volgen en gelijktijdig schrijven. Hoe kan men dan ernstig werken? Moeilijk toch.
En dan is er domheid. Niet alle journalisten hebben voldoende historische achtergrond of diepgaande kennis over de zaken waarover zij moeten schrijven.
Men wordt ook elke dag met zoveel verschillende onderwerpen geconfronteerd. En man kan toch geen kenner zijn van al die zaken. En het is ook niet iedereen gegeven een goede analist te zijn. Juist zoals niet iedereen een goede schrijver is of een goede lasser.
En dan is er de censuur. De baas zegt je of dit of dat onderwerp wel kan en hoe je dat moet aanpakken. En ook die wil zorgeloos door de dag stappen en zal herrie met wie dan ook pogen te vermijden, zeker met machtige vrienden, want die kunnen gevaarlijk zijn. Logisch toch.
Maar dan komen veel kritische stukken ook niet in de krant en krijgt men eenheidsworst.
Ook is er de grootschalige manipulatie door de 1001 public relationsbureaus en marketeers die het nieuws handig voorkauwen met persklare communiqués, rapporten, ‘boeiende’ enquêtes, zogenaamd wetenschappelijke onderzoeken en persconferenties al of niet met een lekkere maaltijd en dito wijnen.
Journalisten namen dat in regel allemaal klakkeloos over en doen geen verder onderzoek. Zeker als er eten bij was, dan moeten ze een wederdienst doen, dus ‘positief’ verslag uitbrengen. Zelfs als derden in die persberichten ter sprake komen zal men in veel gevallen dit bij die derden niet eens checken.
En dan heb je nog de ontbrekende kritische zin. Niet iedereen kijkt op een kritische wijze tegen de zaken aan. Velen vrezen ook dat het wel eens gevaarlijk zou kunnen zijn en men speelt liever op veilig.
En dat alles bij elkaar zorgt ervoor dat de klassieke media uitblinken in leugens, verdraaiingen, halve waarheden en het verspreiden van soms heel fantasierijke verhalen zoals die gruwelfoto’s.
Willy Van Damme