Euh … De manier waarop jij tewerk gaat, is juist wel ‘Dieu’ als ‘maître’. ‘Dieu’ gaat over de realiteit als criterium tegengesteld aan het GELOOF in wat de alfa-aap zegt dat je moet GELOVEN. Dat voor jezelf kunnen denken, dat is waar het ‘Dieu’-criterium altijd over gegaan heeft. Een beetje ontleding van ons eenvoudig Nederlands helpt ons al een heel eind. Er is zin (de realiteit) en er is waanzin, meestal egovleiende (fascistische) verhaaltjes die eigenlijk kant noch wal raken. Het is allemaal een kwestie van psychologische ontwikkeling en ik volg nu al enkele jaren deze blog, jij doet dat ruim boven de middelmaat, Willy. Journalistiek is een uitgebreid vakgebied, en psychologie is dat ook. Als we daarin een meer een gemiddeld niveau weten te halen en een beetje overlapping beleven, dan is het al heel wat, denk ik. Dan zitten we tegen de grenzen aan te beuken van wat menselijk mogelijk is.
Edith Legrand
Antwoord:
De uitdrukking ‘Ni dieu, ni maître’ verwijst naar de Franse anarchist Louis-August Blanqui. Het refereert dus naar die visie op christelijke godsdienst en hoe die regeerde in het Europa van 1880.
Het is voor mij een benadrukking van mijn onafhankelijke geest, wars van elk dictaat van derden.
Willy Van Damme
↧
Reactie op Krim–De vervalsingen van Joanie de Rijk door Edith Legrand
↧