Voor wat betreft ‘het joodse karakter’ van de revolutie der Bolsjevieken heb ik de neiging mij aan te sluiten bij de visie van Jan Verheul. Nu zelfs de definitie van ‘joods’ onduidelijk is, kan men hierover oeverloos debatteren natuurlijk.
Ik denk dat men het erover eens kan zijn dat de machtscentra die na de revolutie ontstaan zijn (bv KGB) bevolkt waren door een buitengewoon groot aantal ‘joodse figuren’. ‘Buitengewoon groot’= niet in verhouding tot het percentage van ‘joden’ onder de bevolking. Hier liggen de roots van de allianties KGB-Israël-Mossad en van de heruitgave van de joodse exodus uit Rusland in de jaren 1980. Hier ook de roots van allianties tussen Israël-Likoed-Mossad en de joodse rode maffiya uit Lower East Manhattan ( en haar samenwerking met B’Nai B’Rith, de Italiaanse maffia, United Fruit, Guatemala 1954, CIA, Lansky, Vesco, Cali-Cartel, Costa Rica, Rosenbaum, Boesky en de nieuwste generatie Balagula, Brandwain, Nayfeld, Mogilevitsj, Chodiev, Mikhailov…om Leon Deferm niet vergeten…)
Walter Baeyens
Antwoord:
Het simpel omschrijven van de Russische revolutie en de Sovjetunie als een ‘joods complot’ is het negeren van het essentiële, zijnde het sociaaleconomische en politieke karakter. In wezen was de Sovjetunie een vorm van wat men staatskapitalisme kan noemen.
De overheid beheerde immers in naam van de ‘werkende massa’s’ alle productiemiddelen. Wat op termijn ook haar dood betekende. Een moderne industriële maatschappij steunt in essentie immers op de individuele creativiteit van de mens.
En dat ontbrak door het strakke bureaucratische systeem in de Sovjetunie in grote mate.
Dat er goede contacten waren in het zogenaamd linkse politieke milieu en joodse intelligentia is natuurlijk bij kenners goed geweten. Camille Huysmans liet bijvoorbeeld de smokkel van wapens vanuit Antwerpen naar zionistische terreurgroepen toe.
En Stalin stond niet echt negatief tegenover de oprichting van Israël. Gezien de vele links ogende zionisten dacht hij dat die staat positief zou staan tegenover de Sovjetunie. Met de Palestijnen, en andere volkeren van de derde wereld werd toen, ook bij links, amper rekening gehouden.
Velen langs links zagen in het zionistische project iets sociaal met als goed voorbeeld o.m. de kibboetsen. Ben Goerion & Co wisten hun project in dit milieu erg goed te verkopen. Pas later met de dekolonisatie groeide bij links meer aandacht voor die kwestie.
Wat betreft die exodus vanuit de Sovjetunie maakte die deel uit van een belangrijk politiek akkoord tussen Washington en Moskou. De VS wou Israël zou sterk mogelijk maken daar het haar voornaamste vazalstaat was in die olierijke en dus belangrijke regio.
Door van de emigratie vanuit de Sovjetunie een kernonderdeel te maken van die wederzijdse akkoorden liet men toe dat Israël extra immigranten kreeg. Russisch is trouwens de tweede taal onder Israëlische joden.
De VS is zelf een immigratieland, en dus kolonisator, en weet daarom heel goed wat dit als resultaat kan geven.
En dat er tussen de Amerikaanse koosjer maffia, de Sovjetunie, nu Rusland, en Israël goede contacten zijn is natuurlijk een feit. Het is ook logisch. Veel van dat soort ‘zakenlui’ werkt immers met vertrouwen en onder kennissen en familie is het vertrouwen makkelijker te vinden. Kijk ook naar de Cosa Nostra en de vele lijnen die er lopen tussen de VS en Italië.
Willy Van Damme