Over het joodse karakter van het Bolsjevisme.
Uit de Illustrated Sunday Herald, 8 februari 1920,
‘Zionism versus Bolshevism. The Struggle for the Soul of the Jewish People’ van de hand van Winston Churchill. (Mijn vertaling)
‘…het joodse volk heeft een duidelijk herkenbare rol gespeeld in de tragedie van de Franse Revolutie. Het is de drijvende kracht geweest achter elke subversieve beweging in de negentiende eeuw; en nu heeft deze bende van ongewone figuren uit de onderwerelden van de grote Europese en Amerikaanse steden het Russische volk bij het hoofdhaar gegrepen en zijn ze praktisch de onbetwiste meesters geworden over dit enorme rijk.’
En verder, onder de hoofding ‘Terroristische Joden’, schreef Churchill dat ‘het niet verder nodig is de rol te overdrijven die deze internationale en meestal atheïstische joden hebben gespeeld bij de creatie van het Bolsjevisme en bij het uitlokken van de Russische Revolutie. Hun rol is zonder enige twijfel bijzonder groot en stelt waarschijnlijk alle andere invloeden in de schaduw. Alle leidende figuren, met uitzondering van Lenin, zijn joden. Bovendien wordt de belangrijkste inspiratie en de drijvende kracht aangeleverd door joodse aanvoerders.’
Churchill kan, gezien zijn ondersteuning van de Balfour Declaration (een Rothschild project) van 1917, gerekend worden tot de vroege sympathisanten van het Zionisme. Een eigen joodse staat werd gezien als een mogelijke oplossing van het ‘joodse probleem’ in Europa. Aanvankelijk ook door Hitler. De (Duitse) Zionisten waren dan ook erg close met Hitler, Goering, Eichmann… en hoopten erkend te worden als de enige rechtmatige vertegenwoordigers van de nieuwe joodse staat. Het vroege Zionisme ( in essentie terreurbewegingen) in Palestina was in se fascistisch en onderhield goede contacten (en uitwisselingen) met Mussolini ‘s zwarthemden. Churchill was ook in 1920 reeds een bewonderaar van Mussolini.
Op deze vroege extreem-rechtse voedingsbodem ontstonden in Palestina de ‘Stern Gang’, Irgun, Betar…de Freedom Party en Likoed. De eerste politieke leiders van Israël waren vaak de ex-terroristen en gangsters van het eerste uur. Voorbeeld: Yitzhak Shamir, die ontsnapte uit een Britse gevangenis in Eritrea en op voorspraak van de Franse minister Robert Schuman ( één van de ‘vaders’ van de EU) in 1948 naar Israël werd gesmokkeld. Dat Schuman een fascistische figuur steunde was overigens geen verrassing. Schuman was een van de rechtse Vichy-collabo ‘s tijdens WOII. Dat Schuman ondanks zijn oorlogsverleden in de regering zetelde in ’48 was al evenmin een verrassing. Hetzelfde gebeurde in Italië en Duitsland. Dat was allemaal erg naar de zin van de USA.
Walter Baeyens
Antwoord:
Jodenhaat was typerend voor veel leden van het Britse establishment van die periode en Winston Churchill was er een exponent van.
Het is niet omdat die regering de Balfourverklaring ondertekende dat er daar geen jodenhaat meer was of dat ze het zionisme omarmden. Ze tekenden dit omdat ze financieel totaal aan de grond zaten en Rothschild en zijn vrienden nog voldoende fondsen konden vrijmaken zodat Londen kon verder vechten.
Dat was de enige reden waarom de regering van Lloyd George die verklaring tekende. Zij wisten perfect dat ze daardoor op termijn dat gebied zouden moeten prijsgeven.
En de Britse elite wilde geen vierkante centimeter kolonie opgeven. Reden genoeg dus voor Churchill om het zionisme en joden te haten. Het citaat bewijst trouwens die jodenhaat. Het lijkt wel Adolf Hitler die aan het woord is.
Verder heeft Nazi-Duitsland inderdaad samengewerkt met het Joods Agentschap in het Britse mandaatgebied Palestina. Pas in 1941 werd die samenwerking definitief gestopt. Zionisten waren trouwens tegen de Britse aanwezigheid in Palestina.
Willy Van Damme