Ik wilde u even attenderen op 2 websites waarvan ik vind dat ze zeer intressante zijn.
Dit is een uitgebreide alalyse over de geopolitieke krachten achter de aanvallen op Syrië en de Oekraïne. Zeer uitgebreid en informatief :
http://scgnews.com/the-geopolitics-of-world-war-iii
En deze met een zeer interessante anlyse van een interviev met Lavrov. Deze blog site is überhaupt zeer goed geïnformeerd en interessant. :
http://vineyardsaker.blogspot.ru/2014/09/listening-to-lavrov-giving-up-on-west.html
Simon
Antwoord:
Bedankt voor die linken met die websites. Het zijn boeiende verhalen. The Vineyard Saker is hier al eerder ter sprake gebracht en is een uiterst intelligente website die ik ieder kan aanraden.
Wat een verademing met de onzin die NRC, De Standaard, The New York Times en The Financial Times brengen.
Het verhaal van de dollar en zijn relatie tot het Amerikaans buitenlands optreden is gekend. Het is echter naar mijn smaak niet de enige reden voor de VS om militair of op andere wijze een land aan te vallen.
Maar de macht van de VS is inderdaad voor een groot deel afhankelijk van het gebruik van de dollar in de grondstoffenhandel, vooral dan olie en gas. Zie de zaak BNP Paribas.
Het is ook het ultieme drukkingsmiddel van Saoedi Arabië op de VS.
Veel van het Amerikaanse optreden heeft echter ook te maken met de verlangens van Israël. Dit blijkt heel goed uit het optreden van de VS tegen Syrië. Het hier eerder al herhaaldelijk ter sprake gebrachte artikel van journalist Seymour Hersh uit The New Yorker in 2007 bewijst dit voldoende.
Israël wou na haar mislukte inval in juli 2006 Hezbollah kapot en men heeft toen vanuit Saoedi Arabië en Lebanon (de clan rond de Saoedische-Libanese miljardair Rafik Hariri) voorgesteld om eerst via de Moslimbroeders Syrië aan te pakken. Wat gebeurde.
De Belgische energie-econoom en professor Aviel Verbruggen, gewezen kabinetschef van milieuminister Vera Dua, ziet echter nog een andere belangrijke reden voor het Amerikaanse optreden hier.
En dat is de zorg om de olie- en gasprijs voldoende hoog te houden om haar schaliegas en -olieproductie rendabel te maken. Daarom dat men op kunstmatige wijze olieproducenten uit de markt duwt. Zie Irak, Libië en Iran.
Wat betreft Poroshenko is het inderdaad geweten dat dit een der vele pionnen van de VS in de Oekraïense politiek is. Cruciaal is zijn rol als mediamagnaat. En dat hij corrupt is moet wel. Het is een essentiële voorwaarde om lokaal voor de zoveelste Amerikaanse Quisling te spelen.
Hetzelfde trouwens voor de Israëlische Oekraïner Ihor Kolomoisky die eveneens een speerpunt is van de Amerikaanse strategie in Oekraïne. Ook deze is naast de belangrijkste bankier in het land eveneens een mediabaron.
De VS heeft, zoals ze zelf verklaarde, de voorbije twintig jaar een 5 miljard dollar gestopt in het land om het niet alleen onder controle te krijgen, maar vooral om de bevolking op te zetten tegen Rusland om zo, naast Georgië, een aan Rusland vijandig gezinde vazalstaat aan de Russische grens te creëren.
Daarom dat ze fascistische groepen als Pravy Sektor en Svoboda steunden en vermoedelijk zelfs oprichten.
Het Georgische nationalisme was, ook bij bannelingen ten tijde van Jozef Stalin, pro-Russisch. Dit omwille van historische reden want het land was voor de komst van Rusland opgeslorpt door deels Iran en deels Turkije. En dat waren moslimstaten, Georgië was van oudsher christen.
Maar onder invloed van de VS werd het Georgische nationalisme virulent anti-Russisch. Met als voorbeeld de corrupte en onbekwame clown ex-president Michail Saakasjvili die in 2008 een voor zijn land desastreuze oorlog ontketende met Rusland.
Nu moet Poroshenko in Oekraïne via zijn media hetzelfde doen. Daarbij dankzij die burgeroorlog hopende zo de anti-Russische gevoelens in Oekraïne verder aan te zwengelen.
Daarom dat iemand als Poroshenko wordt uitgekozen om presidentje te spelen. Via de media krijgt men immers invloed op de lokale gevoelens en kan men die kneden. Hersenspoelen zou men zeggen.
Dat was ook de reden waarom de VS via Qatar begon met al Jazeera. Men wou de controle krijgen over de Arabische opinie die traditioneel erg tegen de VS gericht is.
En dus moest men voorzichtig zijn. Wat men ook was. Tot Wikileaks en de chaos resulterend van de ‘Arabische Lente’ de boel aan het rollen deed gaan. Fini al Jazeera.
Hetzelfde in Rusland onder Boris Jeltsin waar MI6-agent Boris Berezovsky een groot deel van de media onder zijn controle had en zorgde dat zijn vriend Vladimir Poetin tot president verkozen raakte.
Tot onmiddellijk daarna bleek dat dit geen vriend maar een regelrechte vijand was van zowel de mediamagnaat als het westen. De sluwe vos Berezovsky had in Poetin zijn meester gevonden.
Ook nu in Hong Kong speelt dit spel waar mediamagnaat Jimmy Lai van de in 1995 opgerichte krant Apple Daily de grote sponsor blijkt van Occupy Central, de rebellie tegen de Chinese regering, en zelfs parlementsleden blijkt omgekocht te hebben.
De man is nu onder verdenking geplaatst en Mark Simon, zijn rechterhand bij de krant, blijkt een man die vroeger voor de spionagedienst van de Amerikaanse Zeemacht heeft gewerkt. Waarbij diens vader gans zijn carrière voor de CIA werkte.
Zijn ontkenningen dat hij werkt voor de CIA worden dan ook amper serieus genomen.
En 1995 is niet zomaar een lukraak gekozen jaar. Het is twee jaar voor de machtsovername in 1997 door China en dus krijgt men de indruk dat de VS al bezig was om haar pionnen toen al op het veld te plaatsen om zo haar macht in Hong Kong minstens te behouden en liefst te vergroten. En China te destabiliseren.
Wat betreft De Russische buitenlandse politiek heeft The Vineyard Saker grotendeels gelijk. De VS drijft door haar optreden tegen Rusland en China (zie Jimmy Lai, Tibet, de Oeigoeren en andere problemen die de VS opwerpt) beiden in elkaars armen.
In de westerse media lachte men de toenadering tussen Moskou en Beijing weg, zeggende dat dit gigantisch akkoord over gasleveringen er nooit zou komen. Tot beiden het toch tekenden. Waarna het op de redacties van westerse media bijna muisstil werd.
Nu Rusland heeft, zoals hij terecht opmerkt, steeds een Europese natie geweest die zich automatisch richtte op Europa. Zie maar naar de liefde voor de Franse intellectuelen in de achttiende en negentiende eeuw of de reis van Peter De Grote naar Nederland en België.
Alleen onder de Mongoolse bezetting was dat anders. Maar dat ziet men in Rusland terecht als de zwartste periode uit haar geschiedenis. Zowel Rusland als China zullen echter dan ook blijven streven naar goede relaties met de EU en de VS.
Het is voor hen van primordiaal belang om zo economische groei te realiseren. Ook het westen hecht trouwens om diezelfde reden groot belang aan die relaties. Het is alleen de imperiale waanzin van de leiders van het Westen die hier voor problemen zorgt.
Verwacht dus voorlopig geen straffe antiwesterse uitlatingen in Beijing of Moskou. Men zal zoveel als mogelijk pogen het conflict onder controle te houden.
Maar ze achten zich tegenwoordig wel voldoende sterk om in bepaalde gevallen neen te zeggen tegen de dictaten uit Washington. En dat ziet men in Washington of Brussel niet graag gebeuren.
Het is een lef die men in Brussel niet heeft. De EU is dan ook de Laffe Unie.
Maar de EU stelt militair op wereldschaal helemaal niets voor. Het beste bewijs leveren nu Frankrijk en Groot-Brittannië. Frankrijk stuurde 6 vliegtuigen waarvan 4 bommenwerpers naar het Midden-Oosten om tegen ISIS op te treden. Jawel 4 (!!) bommenwerpers.
En London beloofde ook iets te zullen doen. Prins William sturen?
Een wat serieuze luchtverdediging haalt die allen al op de eerste dag neer, mogelijks zelfs zodra ze de grens overtrekken. Bye bye grandeur. Maar Frankrijk heeft al meer dan tweehonderd jaar geen enkele oorlog meer gewonnen. Zouden ze dat in Parijs wel beseffen op die 14de juli aan de Arc de ‘Triomphe’?
Willy Van Damme