Ik maak een aantal bedenkingen. De wereldwijde drugsproductie en handel verloopt grotendeels met de hulp van de CIA. De Amerikaanse “War On Drugs” is zoals de “Friends of Syria” feitelijk een staaltje Newspeak. Of het nu om Mexico, Colombia of Afganistan gaat, het is een middel om invloed uit te oefenen en massa’s geld binnen te rijven voor operaties die het daglicht niet mogen zien. In Afghanistan nam de opiumproductie onder de Taliban af. Pas sinds 2001 toen de Taliban werden verdreven van de (gecentraliseerde) macht nam de productie exponentieel toe waardoor het nu instaat voor 3/4 van de wereldproductie. De hoofdreden is zoals eerder vermeld en het feit dat het voetvolk, het kanonvoer, dat de Taliban moet bestrijden geleverd wordt door krijgsheren die ook voor de opiumproductie instaan en die liefst tevreden worden gehouden.
Hier lees je bijvoorbeeld hoe CIA vliegtuigen gebruikt worden voor allerhande doelen:
Hier zie je (mooie) foto’s van Amerikaanse soldaten in papavervelden:
Recent heeft Israel ook een aantal aanvallen uitgevoerd op het Syrische leger in het Golan om de radicale jihadis van Jabhat al Nusra dekking te geven en hun grip op het Syrisch Golan gebied te vergroten om een brug te maken van Jordanië naar zuid-Libanon (http://www.moonofalabama.org/2014/09/syria-the-southern-attack-on-damascus.html). Dit gebeurde zowat gelijktijdig met het droppen van de eerste VS-bommen op Syrië. Hoewel de VS nu ook Daash/IS bestrijdt is en blijft het hoofddoel het omverwerpen van het huidig Syrisch bestuur. Want waarom zou de VS nu plots haar kar keren en Daash (en de Khorasan-mythe) tot grote vijand van de dag kronen terwijl het hen de verbije jaren heeft geborstvoed? Het Daash gebied grenst nergens direct aan VS bondgenoten en zit mooi ingebed in de huidige Iraanse invloedssferen in Irak en Syrië. In het noorden is er Turkije maar iedere geletterde weet dat dit land de logistieke hub van deze oorlog is en zowat alle buitenlandse jihadis betreden Syrië via Turkije. Dit terwijl die laatste Koerdische strijders aan de Turkse grens tegenhoudt om in Syrië mee de Koerdische stad Kobani te helpen verdedigen (http://en.alalam.ir/news/1635112). Een stad die blijkbaar zo snel mogelijk moet worden overrompeld aangezien de VS niets onderneemt om het Daash offensief aldaar een halt toe te roepen.
Het ziet er naar uit dat alles volgens plan verloopt. Nog voor we om de oren worden geslagen door het Ministerie van Propaganda over één of andere uit de lucht gegrepen gruweldaad door president Assad zullen de bommen al aan het vallen zijn op diens radarinstallaties en luchtafweergeschut zodat de prooi slechts het genadeschot wacht.
Xavier
Antwoord:
De wereldwijde drugproductie wordt gecontroleerd door de VS en die gebruikt daarvoor de DEA (Drug Enforcement Administration) om alles onder controle te houden. Zij werkt als een soort van internationale politieman die rivalen uitschakelt.
Veel is ook het werk van de CIA al of niet in samenwerking met USAID (US Agency for International Development), de ontwikkelingssamenwerking.
Het best gekende en vrij goed gedocumenteerde voorbeeld is dat van Laos waar vanaf ongeveer 1960 tot 1973 Vang Pao, een Laotiaanse huurling, in Long Tien, het lokale CIA hoofdkwartier, de opium verzamelde en er in labo’s heroïne van maakte. CIA-mensen staken trouwens een deel van de winst in un zakken en voerden er nadien in de wijde regio dan zelfs een privé oorlog mee.
Van Pao stierf in zijn bed in de stad Sacramento in Californië. Iedere insider wist dat dit een terrorist, moordenaar en drugshandelaar was maar men liet in de VS betijen.
Hetzelfde verhaal trouwens in Columbia en Afghanistan met Pablo Escobar en Ahmed Walid Karzai, broer van nu ex-president Hamid Karzai. Ook die laatste werkte nauw met de CIA samen en toen een rivaal in Kandahar in de weg liep zorgde de DEA ervoor dat de man in een Amerikaanse cel nu zit weg te rotten.
Ook staat het praktisch vast dat crack cocaïne, een der meest moorddadige drugs ooit, in de VS is geïntroduceerd met hulp van de CIA.
Wat betreft de VS en Assad is het mij voorlopig nog onduidelijk. Wel hoeft het niet betwijfeld te worden dat een man als Obama voor geen haar te vertrouwen is en hij, zoals al zijn voorgangers, niet vies is van dubbel spel en van verraad. De ene dag zegt Obama A en de volgende dag B.
Willy Van Damme