Dag Willy
Bedankt voor dit artikel!
Muhammad Sahimi heeft een uitstekend artikel geschreven over de (Aangepaste) Code 3.1 en de termijn wanneer een NPT-lidstaat een nucleaire installatie moet aangeven: http://original.antiwar.com/sahimi/2010/03/12/politicizing-the-iaea-against-iran/
Zoals hij uitvoerig aantoont, handelde Iran 100% in overeenstemming met zijn overeenkomst met het IAEA.
Wat betreft de “afspraken” die Iran zogezegd negeerde, vermoed ik dat Hancké onder meer de Overeenkomst van Parijs bedoelt.
Van dezelfde auteur: http://original.antiwar.com/sahimi/2010/11/19/why-do-nuclear-negotiations-with-iran-always-fail/
Keer op keer komt het er dus op neer dat een mogelijk akkoord in het water viel omdat de EU/VS eisten dat Iran zijn uraniumverrijkingsprogramma zou stopzetten.
De reden waarom de huidige onderhandelingen tot nu toe relatief succesvol verlopen, is dat de VS en EU eindelijk hun illegale eis van “zero enrichment in Iran” hebben laten vallen.
Cyrus
Antwoord:
Bedankt voor die linken naar die bijkomende uitstekende informatie.
Ik heb het erg moeilijk om te geloven dat dit bij De Standaard allemaal komt uit onkunde betreffende deze materie.
Men schrijft ook steeds zaken die de VS in het verleden van pas kwamen. Het sterke vermoeden is dan ook dat men vanuit de hoofdredactie de lezer bewust zit te beliegen.
Wat betreft uw analyse over die onderhandelingen klopt dat natuurlijk.
De huidige gesprekken begonnen maar pas ten goede in 2013 toen de VS eindelijk toegaven dat Iran aan kernverrijking mocht doen.
Dat gebeurde in 2013 nog onder president Mahmoed Ahmadinejad en bewijst dat deze gesprekken niet een gevolg zijn van een koerswijziging in Teheran maar van een in de VS.
Het idee dat men in onze kranten wil geven is dat deze gesprekken het resultaat zijn van de sancties die Iran verplichten te plooien. Onzin. De andere westerse (dubbele sic) ‘grootmachten’ vonden die vroegere Amerikaanse positie immers eveneens een probleem en onhoudbaar.
Trouwens gans die herrie rond een Iraans kernwapen is van eenzelfde niveau als de discussies rond de massavernietigingswapens van Saddam Hoessein. Ook die bestonden alleen in de fantasierijke dromen van Amerikaanse door Washington betaalde marketeers. Het bewijst nog maar eens de valsheid en totale incompetentie van de klassieke massamedia dat zij dat niet inzien.
Het verhaal van de VS en de media was dat men vermoeden dat Iran van plan was om atoombommen te maken. Maar hoe kan men een vermoeden dat men iets wil doen bewijzen of ontkennen. Nooit natuurlijk. En elke journalist de naam waardig had dit moeten zien.
Maar van de Wall Street Journal – Waar Jay Solomon het verhaal doet en, zoals bleek uit een correspondentie, alles bekijkt vanuit de Amerikaanse patriottische bril – tot Corry Hancké bij De Standaard zagen dat niet. En dit al twaalf jaar. Je acht die onkunde toch niet voor mogelijk.
Gans het verhaal werd in 2002 door Bush en zijn vicepresident Dick Cheney opgezet om Iran te kunnen vernielen zoals Israël en Saoedi Arabië, twee religieus fundamentalistische staten, wilden. En sindsdien was er blijkbaar niemand in de klassieke media die dit verhaal konden of wilden doorprikken.
Het vergt alleen maar een dag werken om het door te hebben en dan de moed om dit te schrijven. Maar dan moet je journalisten hebben en een stevige hoofdredactie. Zaken die bij De Standaard ontbreken.
Willy Van Damme