Dag Willy
Wordt de nucleaire deal met Iran een game changer in het Midden-Oosten?
Het ziet er zo naar uit, getuige daarvan de vele – vaak onverwachte – diplomatieke onderonsjes.
Bedankt voor het leggen van de puzzel.
Een gelijkaardige, interessante analyse: http://atimes.com/2015/08/saudi-arabia-russia-and-iran-gulf-players-willing-to-abandon-old-narratives/
Ik hoop alleszins vurig dat er snel wat meer stabiliteit in de regio komt.
Wat mij kwaad maakt, is dat ‘de tegenpartij’ in onze MSM steevast als struikelblok/dwarsligger wordt voorgesteld, terwijl het net andersom is.
Zoals u zegt hebben Rusland/Iran al jaren geleden voorstellen voor een vreedzame oplossing van het Syrische conflict op tafel gelegd.
Voorstellen die even vaak werden genegeerd of weggevaagd door de VS en hun bondgenoten.
Hetzelfde verhaal mbt de nucleaire deal: het zijn zogezegd de sancties tegen Iran die dat land tot een akkoord hebben gedwongen, terwijl het net de Amerikaanse aanvaarding van een Iraans uraniumverrijkingsprogramma (in 2013, tien jaar na de eerste onderhandelingen tussen Iran en de EU3) is die tot een doorbraak leidde.
De VS weigerde zelfs jarenlang om aanwezig te zijn bij onderhandelingen over Irans nucleaire programma; iets wat in de MSM nooit wordt aangehaald.
Groet,
Cyrus
Antwoord:
Bedankt voor die link naar het verhaal over deze materie van Asia Times. Ik volg die krant niet van nabij maar zoals dit stuk toont geeft de Asia Times soms boeiende informatie.
Zoals je vermoedelijk wel weet las ik pakken over die problemen rond het nucleaire verdrag met Iran. Kwestie alle voornaamste invalshoeken te kennen. Dit was er echter niet bij.
Bij de westerse massamedia was er niemand die opmerkte wat ook jij hier schrijft, namelijk dat het de VS is geweest die tijdens die onderhandelingen de grootste toegeving deed.
En dat is het aanvaarden dat Iran uranium mag verrijken. Op zeker ogenblik stelde men in de VS zelfs dat Iran dan ooit wel het verdrag over de verspreiding van kernwapens ondertekende en dus lid was van het IAEA, maar dat dit hen nog niet de toelating gaf om uranium te verrijken.
Ondertussen blijkt dat men tijdens die gesprekken als naar goede gewoonte veel toneel speelde. Zo kan het verdrag pas in werking treden na een goedkeurend rapport van het IAEA over vermeende vroegere Iraanse verrijkingsactiviteiten.
Wat men dit najaar verwacht maar dus in realiteit een pure formaliteit is.
Zo eiste de VS steeds dat men een bepaalde Iraanse kernwetenschapper kon ondervragen en een bezoek brengen (het derde) aan de militaire installaties van Parchin.
En wat blijkt? Het IAEA is nu plots tevreden met wat uitleg en wat gegevens over die zaken, van wie het ook komt. Als iemand een grondstaaltje van Parchin geeft is dat voor hen ook al goed.
Met andere woorden: Iran krijgt hier haar zin, alleen verpakt men het wat om op die wijze een verkeerde maar voor Obama voordelige indruk te willen wekken.
Hetzelfde met Syrië nu waar De Standaard en Knack afgaande op een feitelijk vage verklaring van Barack Obama stelden dat Rusland klaar is om Syrië en Assad te laten vallen. Maar wie het dossier goed volgt ziet alleen het tegenovergestelde, namelijk toegenomen Russische wapenleveranties.
Maar die verklaring van Obama is natuurlijk logisch en perfect begrijpelijk. Obama wil zoals kon verwacht worden kost wat kost zijn gezicht redden. Dat komt bij dat soort mensen als naar gewoonte op de eerste plaats.
En dus krijg je het verhaal over Rusland dat toegevingen wil doen. Wat de massamedia dan met plezier opnemen. Niet verder kijkend dan hun neus lang is.
Willy Van Damme