Ja, ik hoor je Willy.
Mijn heel kort commentaar zegt niet alles (workload te groot momenteel). Ik lette wel op een geheel van indicaties om de geloofwaardigheid van jouw verhaal in te schatten.
Bij een eerste lezing twijfelde ik omdat het aantal positieve verklaringen van Syriërs niet representatief kan zijn, maar nadien besefte ik dat die eerder dienden ingebed te worden in het betoog van diversiteit en hoogwaardige cultuur.
Ook het ontbreken van sensatie in het artikel is positief … en zo meer.
Ik herinner mij dat Assad en vooral zijn vrouw vroeger populair waren in het Westen, en nu is hij een barbaar en hij moet weg want hij is niet barbaars genoeg voor het Westen.
GV
Antwoord:
Als je een stad voor het eerst bezoekt is het altijd zoeken naar wat, waar, wie en vooral goed kijken en luisteren naar soms onbetekenend lijkende details die dan toch belangrijk kunnen zijn.
Maar het land is in oorlog en dan heb ik wel nood aan beveiliging. En de regering laat journalisten niet zomaar rondlopen. En dat heeft niet alleen met het onder controle houden van die perslui te maken, het is ook een kwestie van veiligheid. Je moet daar zeker begrip voor opbrengen en zelfs erkentelijkheid.
Maar ik had veel meer willen doen en de stad gewoon intrekken en op zoek gegaan zijn naar mensen. Maar dat kon in deze omstandigheden amper of niet. Ik had wel enkele babbels los van het officieel bezoek en die waren het interessants. Veelal omdat ik dan meer vragen kon stellen.
Nu waren er veel officiële contacten en had je meer tijd voor een paar vragen. En wie mij kent weet dat ik tijdens persconferenties en persontmoetingen steeds veel vragen stel. Tot voor collega’s soms vervelens toe.
Maar het feit dat ik de reis goed had voorbereid maakte het al wat aanvaardbaarder. Ik kan echter alleen maar mijn best doen. En werken in de restricties die oorlogsverslaggeving veroorzaken is nu eenmaal geen gemakkelijke zaak.
Wel is het aspect dat ik benadrukte ook voor mij het belangrijkste. Het gaat tot in het hart van het land. Maar ik had nog over veel andere aspecten willen schrijven zoals wat in de bevrijde gebieden en de collaborateurs.
Is er een ‘bijltjesdag’ zoals ze dat in Nederland noemden? Die lijkt er weinig of niet te zijn. Maar er komt nog wel meer op deze blog.
Willy Van Damme