Ik wil nog snel iets kwijt over Vranckx. Ooit maakte hij een documentaire over een reis door Oost-Afrika en een analyse ervan kan alleen tot het besluit komen dat hij zich puberaal gedraagt.
Stoer doen is de boodschap en vooral de nadruk leggen op gevaarlijke situaties. Let erop hoe dit ten treuren uit in beeld gebracht wordt. Anderzijds stelde ik vast dat zijn vragen braaf zijn en blijven. Hij vermijdt hete hangijzers en als er zoiets dreigt, zal hij er niet op doorgaan.
Ik heb weinig respect voor machogedrag en zelfverheerlijking.
Het kan dat hij zo geschrokken is in Homs (oei, eens een echt gevaar!) dat hij uit wraak zich tegen zijn beschermheren keerde.
GV
Antwoord:
ik zat enkele maanden geleden naast een studente journalistiek die er als specialisatie ook Arabisch had bijgenomen. Voor haar was wat Rudi Vranckx in zijn laatste boek had geschreven gewoon waardeloos. Ze was er van geschrokken.
Ik heb dat boek hier ook al besproken en dat is zo. Het gebrek aan diepgang en kennis van het dossier is soms schrijnend. Wel kan hij het goed uitleggen en is als mediafiguur perfect. Hij wekt vertrouwen en dat lusten televisiezenders.
Maar zijn reportages zijn meer een soort van De Rudi Vranckx show met hem in de hoofdrol. De prijs die hij vraagt om eens te komen spreken is dan ook navenant.
En over Syrië schreef hij een kort woord in zijn hier besproken boek, ‘De vloek van Osama’. Het toonde dat de man gewoon niet wil weten maar alles al denkt te weten.
Een zeer zware beroepsfout die alles verklaart.
Willy Van Damme