Het is altijd nuttig om onderwezen te worden; ik lees dus met veel aandacht deze lessen. Maar het is jammer dat een aantal essentiële elementen in deze kolommen uit verband worden gerukt: economisch beleid verwarren of zelfs herleiden tot monetaire politiek ( en omgekeerd.. ) getuigt niet van groot inzicht in de mechanismen die tot de huidige crisis hebben geleid. Al zijn beide verweven, ze zijn absoluut niet hetzelfde en worden ook niet op hetzelfde moment door dezelfde instituten en organismen beslist. Een aantal hoger geciteerde ontwikkelingen zijn heel juist gesteld, maar er is veel meer aan de hand dan wat hier wordt gesteld en ik betwijfel sterk of het alleen de (voorheen?) machtige Amerikaanse financiële groepen zijn die de knoppen bedienen. Er zijn andere spelers aan de gang, veel minder gereglementeerd en gecontroleerd dan het bancaire systeem. Al zijn deze laatsten uiteraard niet vrij te pleiten, enige nuance is wel aangewezen. Van simplismen wordt niemand beter, dat dient alleen de zaak van diegenen die slimmer en sneller zijn dan al de rest! Een grondige analyse van wat in delen van Europa intussen een echte crisis kan genoemd worden verdient een ruimere kijk op alle gebeurtenissen. Al wie de gevolgen van de nu veroorzaakte knoeiboel ondergaat, is daar wellicht op termijn iets meer mee gebaat. Omdat inzicht hopelijk ook de nodige impulsen voor onze politici verschaft om het eindelijk aan te durven te zeggen waarop het ECHT staat. En niet verder te beloven en te doen alsof de wereld ondanks alle miserie lustig en zorgeloos verder kan draaien. Met veel brood en spelen het Oude Rome achterna. Quousque tandem abutere Catilina patientia nostra? Ave!
René Van Marcke
Antwoord:
Er is uiteraard een wereld van financiers en een van industriëlen en een van wat men dan noemt zelfstandigen. Die ageren ieder afzonderlijk maar zijn ook met elkaar verweven.
Een van de problemen die zich de voorbije twee decennia stelde is dat die financiële wereld zich ook direct met het industriële zijn gaan bemoeien. Een mooi voorbeeld hiervan hebben wij in onze streek hier gehad met Ontex toen de financiers van Candover het overnamen. Een ramp. Een ander voorbeeld was de overname van een serie dagbladen in Nederland waaronder het Algemeen Dagblad door een andere Britse financiële groep. Nog een ramp.
Ook heeft het monetaire beleid dat men voert steeds zware gevolgen voor het industriële beleid. De speculatieve golven die we meemaken hebben verder naar mijn gevoel ook nog weinig met banken te maken maar met allerlei financiers die er bijna totaal los van opereren. Mijn indruk is dat banken veelal reageren op wat elders rondom hen plaats heeft. En daarbij speelt The City en Wall Street nog steeds volgens mij een cruciale rol.
Zo speelde/speelt de oorlog tussen JP Morgan en Goldman Sachs zeker mee. Het probleem is dat de financiële wereld totaal ontspoord is en dringend onder controle dient gebracht.
Verder hebben, denk ik, bepaalde groepen in de samenleving teveel aan kredietschepping gedaan. Men leende maar en men leende maar. Het leek wel allemaal gratis. De gevolgen zien we nu.
Maar onderschat de manipulatieve rol van bepaalde achter de schermen werkende groepen niet. Ze gaan zich heus niet aan ons melden. Het gaat hem nu eenmaal hier over veel macht en heel veel geld. En de VS is steeds erg tegen de euro en ook tegen de huidige EU geweest. In wezen zouden zij liever zelfs geen EU meer hebben en zeker geen euro. Het ondermijnt de macht van de VS.
Ook dient men rekening te houden met de huidige specifieke toestand in de VS. Het zijn er presidentsverkiezingen en tegenstanders van Obama willen de Amerikaanse economie zoveel mogelijk in de problemen brengen. Wat slecht nieuws is voor Obama en goed voor Romney. Men speelt het daarbij erg grof hoor en kijkt geen centimeter verder dan de neus lang is en wat men ziet als ‘het belang’, wat feitelijk eigenbelang op ultra-korte termijn is.
je hoort dus wel Obama oproepen om de euro te redden maar Romney voor zover geweten niet. Klapt de euro in elkaar dan zit Obama met de ‘gebakken peren’.
Willy Van Damme
↧
Reactie op De onveiligheid van de staat door René Van Marcke
↧