Ik ben blij dat u er in ieder geval nog overschrijft, dank daarvoor. Wat is eigelijk uw indruk, beginnen mensen het door te krijgen dat het TV journaal (zo wel in Belgie als Nederland) totaal en dan ook totaal niets te maken heeft met Journalistiek.
Simon ter Schegget
Antwoord:
Het is een zeer belangrijke vraag die U stelt en een waarmee overheden, reclamebureaus en PR-mensen zich al heel lang mee bezig houden. Mijn visie is dat het antwoord hierop dubbelzinnig is.
Er is de traditie van mensen die zeggen dat het allemaal ‘gazettenpraat’ is, en dat staat dan in de volksmond voor onbetrouwbaarheid en leugens.
Aan de andere hand is het duidelijk dat de media een sleutelrol spelen bij het vormen van de publieke opinie. Mensen mogen de media dan wel niet vertrouwen, toch blijven ze hen uiteindelijk geloven.
Om die bevolking dan te overtuigen dient men wel massa’s modder over het te bekladden doelwit te gooien. Een paar snedige stukken vol grove leugens volstaan niet.
Het moet wel een doorgedreven campagne zijn die over vele maanden loopt tot iedereen, incluis soms zelfs de daders van dat moddergooien, dat begint te geloven als zijnde de waarheid.
Wil men oorlog voeren dan dient men eerst de eigen bevolking en desnoods die van andere landen, de zogenaamde bondgenoten, te overtuigen van de noodzaak voor oorlog.
Kijk maar eens in detail hoe men de vermoorde Iraakse president Saddam Hoessein jarenlang voorstelde als het grootste monster mogelijk die ook nog een direct en groot gevaar voor het eigen (westerse) lijf was. Tot men hem kon vermoorden.
Zie ook naar de veelal achter de schermen gevoerde ruzies rond het eigenaarschap van de media. Zo was de tot Amerikaan genaturaliseerde Australische mediamagnaat Rupert Murdoch de man die sinds Margaret Thatcher in 1979 tot nu bepaalde wie de Britse premier zou worden.
De kiezers mochten al stemmend verder alleen kijken naar dat circus dat men democratie noemde.
in Hong Kong is er nu ruzie rond het eigenaarschap van de Engelstalige krant The South China Morning Post, de oudste en meest invloedrijke krant in haar genre. Die is nu eigendom van de Maleisische magnaat Robert Kuok.
Jack Ma, de grote man achter de Chinese internetgigant Ali Baba wil dit kopen en onmiddellijk begint men in kranten als the Financial Times en bij persbureaus zoals Reuters te roepen over ‘persvrijheid’ en te ‘pro-China’.
Nu de VS daar het Hong Kongse regionalisme versus het Chinees nationalisme zit te financieren is het bezit van die krant belangrijk.
Neem ook de Londense populaire London Evening Standard dat sinds een paar jaar eigendom is van de Rus Evgeni Alexander Lebedev, de man van de Russische Novaya Gazetta.
Dit is een krant die grossiert in propaganda tegen Poetin en desnoods de grootste leugens en onzin over de Russische regering publiceert. Verhalen die dan gretig als waar zijnde overgenomen worden door De Standaard, The New York Times en de NRC. Voor hen het bewijs dat zelfs de Russen het weten en dat men elke twijfel over dat feit NU overboord moet gooien.
Geen wonder dat die man een in modder gooien gespecialiseerde invloedrijke Britse krant mocht overnemen. Een andere Rus had het zelfs niet moeten riskeren om een overnamebod te lanceren.
Maar je hebt ook massa’s mensen die ondanks die ‘brainwashing’ door de media er niet in trappen. Het zijn de zelfbewuste, kritische en achterdochtige lezers/kijkers die niet zelden autonoom op onderzoek gaan en elders zoeken naar de waarheid achter de feiten.
In die zin is het ooit door het Amerikaanse leger opgezette internet een zegen gebleken voor de onafhankelijke kritische nieuwszoeker. Je kunt op het internet de grootst mogelijke onzin en smeerlapperij vinden maar ook zoveel informatie dat het in bepaalde gevallen amper te verwerken is.
Wie dan ook echt zoekt naar de realiteit achter de muur van medialeugens kan die zo vinden. Het vergt alleen wat inzicht en tijd, maar vinden doet men. Wie trouwens de lezersreacties op de websites van een pro-Saoedische krant als de Libanese Daily Star bekijkt ziet dat die leugens niet zomaar geslikt worden.
Hetzelfde voor de andere grote media.
Willy Van Damme