Geachte heer van Damme, c.q. beste Willy,
Wat een geweldig artikel, dit ‘Syrië: Bijna geheel door de knieën’. Verband houdend met de niet te miskennen turbulente ontwikkelingen op politiek-maatschappelijk gebied, bij ons, in Europa, als in het aangrenzende Midden-Oosten. Wij beleven spannende tijden. Onlangs beluisterde ik David van Reybouck in ‘Buitenhof’, die aangaf dat de periode waarin wij leven, hem het idee geeft een kantelmoment in de geschiedenis te beleven. [U kent DvR ongetwijfeld; mag ik vragen hoe u hem inschat als voorlichter? Op mij komt hij serieus en betrouwbaar over.]
Het beleven van spannende tijden mag op zich dan interessant zijn, of hoe je het ook zou mogen benoemen, maar ik hoed mij voor enige geestdrift in deze, omdat velen deze ontwikkelingen allerminst als positief kunnen ervaren, slachtoffers als zij zijn van zaken die voor hen enkel desastreus zijn: losgeslagen van een veilige en vertrouwde omgeving, met redelijke toekomstperspectieven.
Bij het lezen van dit artikel keek ik gespannen uit naar de vermelding Israel. Ik moest langer wachten dan ik voor mogelijk hield. Nmbm heeft Israel, via de Israel-lobby in de VS, een hele grote vinger in de pap m.b.t. politiek-maatschappelijke ontwikkelingen in de Midden-Oosterse regio. Die invloed hangt samen met het streven naar een eigen Joodse staat door de politieke zionisten; vanaf 1860 werkten ze onafgebroken aan dit project, tot aan het moment dat de staat Israel in mei 1948 (eenzijdig) werd uitgeroepen, met VN-AV-resolutie 181-II als een van de peilers voor deze Judenstaat. Was daarvoor het VK (Balfour Declaratie) het aanspreekpunt voor politieke steun, vanaf mei ’48 zijn het de VS die, o.a. via de VN — Algemene Vergadering en vooral de Veiligheidsraad — Israel te hulp komen, als dit nodig blijkt, i.s.m. internationaal-rechtelijke kwesties; hetgeen vele malen het geval was. Een te lang verhaal op deze plaats; Henk Koelewijn stipt dit punt terecht aan, maar het is u, Willy van Damme, genoegzaam bekend, gezien uw notitie ‘niet te vergeten, Israël’…
Ik heb er hier eerder op mogen wijzen, op welke manier de invloed van de politieke zionisten tot gelding wordt gemaakt. Of mijn poging succes had, kan ik niet met zekerheid vast stellen; ik heb grote twijfels, maar tja, wie ben ik dan ook, niet waar? Met behulp van Google kan men vele aanwijzingen traceren, die de bemoeienissen van politiek-zionistische kant aantonen. Om een lang verhaal kort te maken, verwijs ik naar de volgende link: here , in de hoop dat deze werkt.
Ik zou nog willen wijzen op de bijgevoegde link 21) London Review of Books, met het uitermate interessante artikel van Seymour M. Hersch van 7 januari 2016; het verschijnt dus overmorgen. Niet zo heel vaak zal het voorkomen dat men een artikel kan lezen, dat — althans volgens deze gegevens — nog niet is of zou zijn verschenen. Lees ook de reacties onder dit artikel; om hoor en wederhoor toe te passen, wat soms ontluisterend kan zijn.
Tenslotte: het p-zp, het nmbm onhaalbare politiek-zionistische project der Judenstaat, zal het in deze warrige ontwikkelingen in het Midden-Oosten steeds moeilijker krijgen. Mijn inschatting is dat genoemde onhaalbaarheid, die al enige tijd zichtbaar is, zich steeds duidelijker zal gaan aftekenen, maar veel eerder dan 2040 zal het lot over dít Israël, over déze Joodse staat, zich niet voltrekken.
Egbert Talens
Antwoord:
Over David Van Reybroeck kan ik niet veel zeggen. Ik heb zijn werken nog niet gelezen en heb een aantal vragen en lees wel eens opmerkingen over de man zijn werk en acties. Ik onthoud mij dus van welke commentaar ook.
Wat betreft de rol van Israël is die zoals steeds heel sterk maar heel onderhuids aanwezig. Typisch voor zionisten natuurlijk. We weten wel dat in feite zij mede aan de basis liggen van de oorlog tegen Syrië en dat zij al Qaeda steunen. Maar veel blijft in de mist hangen.
Wat betreft hun project voor een jodenstaat ben ik zeer pessimistisch. Ze zal als ze overleeft continu in oorlog leven met de haar omringende wereld die het nooit zal nemen dat Europese kolonisten zomaar Palestijns land zijn komen stelen.
Ze kunnen wel bepaalde politici zoals in Libanon en Saoedi Arabië omkopen (met andermans geld natuurlijk) maar de man in de straat nooit. Neen dit land zit in een doodlopende straat.
Wel een goeie gelezen gisteren. Een man van het Middle East Media Research Institute (MEMRI) nam het als zowat de enige in het westen op voor Saoedi Arabië. Nu is MEMRI een der belangrijke instrumenten voor propaganda van het zionisme in de VS.
Twee op en top racistische staten die elkaar hebben gevonden.
Willy Van Damme