Hallo Willy,
Dus als ik hieruit mag opmaken bevechten de Koerden elkaar ook nog eens. Barzani eet van twee walletjes.
Hij krijgt steun van Erdogan, en het westen. En dan bestrijdt Erdogan de Koerden van YPG/SDF
Die aanslagen in Turkije zijn plotseling allemaal het werk van YPG/SDF Koerden. Binnen 24 uur hebben ze al een dader en alles wat daar bij hoort.
Valt mij wel op dat de olieprijs zo laag is, denkt men op deze wijze Rusland uit de oorlog te doen terugtrekken. Persoonlijk hoop ik dat niet. Binnen 5 maanden bereiken de Russen meer dan het Westen in 4 jaar.
Kijk wat de gevolgen zijn voor de hele regio, en niet alleen de regio. Heel Europa lijdt hieronder.
De enige die zich niet in het conflict mengt is China.
Groet,
Henk Koelewijn
Antwoord:
Turkije heeft zeer lang grote druk gezet op de YPG om in deze oorlog haar kant te kiezen maar die weigerde dat steeds. Het probleem immers is dat de culturele tradities bij de Koerden haaks staan op het salafisme dat typerend is voor die opstandelingen.
Barzani
De Moslimbroederschap stond immers uiterst zwak in die regio daar in het noordoosten en de paar andere gebieden waar de YPG sterk staat.
Tussen de Iraakse Koerden van Massoed Barzani en de YPG is het al jaren zowat open oorlog.
Dit ging zover dat Barzani de grenzen tussen beide gebieden had afgesloten. Zoals ook Turkije dat immers nog steeds doet. Het gevolg was dat de YPG toen ISIS oprukte gewoon verpletterd dreigde te worden. Wat o.m. in het stadje Kobani/Ras al Ayn ook bijna gebeurde.
Toen ISIS de Iraakse stad Mosoel veroverde begon ISIS onmiddellijk met haar opmars richting Erbil, hoofdstad van Iraaks Koerdistan en het traditionele machtscentrum van Barzani.
En dat was duidelijk niet met ISIS afgesproken. Het ging zelfs zover dat alle buitenlanders in Erbil al bijna op het vliegtuig zaten of reeds vertrokken waren. Het was er totale paniek.
Gulzige ISIS
En het is pas toen dat de VS is beginnen op te treden tegen ISIS. Waarna ISIS begon met het publiek onthoofden van een aantal van haar gegijzelden waaronder die Amerikanen.
De VS was immers al jaren aan het onderzoeken hoe men Irak kon kapot krijgen. De verovering door de VS in 2003 was hier een onderdeel van. Dit was de reden waarom men de seculiere Baath partij had verboden en vernield.
Waarna men in ruil sectair gerichte partijen hielp oprichten die dan vooral goede relaties hadden met Iran. De sectaire spanning opdrijven heet dat. Tot jolijt van Israël dat achter de schermen aan de touwtjes trok.
Veel van de nieuwe Iraakse regeringsleiders kwamen trouwens uit Iraanse ballingschap en hadden daar gestudeerd. En dus kwam het nog meer sectaire ISIS met zijn salafisme goed van pas. De natte droom van Israël van een Irak uit drie stukken kon men dan eindelijk realiseren. Maar ISIS was te gulzig en wou alles.
Westen wou Islamitische staat
Herinner U hier het document van augustus 2012 dat ik besprak waarin de Amerikaanse militaire veiligheid (DIA) het mogelijks oprichten van een islamistische staat besprak en stelde dat de VS en haar bondgenoten dit ook steunden. En in 2012 was er nog geen groep met de naam ISIS.
Maar dat die salafistische terreurgroep ook Iraaks Koerdistan wou veroveren was tegen de zin van de VS en Israël. Israël steunt immers al decennia bepaalde Koerdische groepen waaronder de clan Barzani om zo het Arabisch verzet tegen haar zionistische plannen te ondermijnen.
De regering van president Barzani – die trouwens zoals wettelijk hoort reeds lang had moeten aftreden – is voor haar inkomen afhankelijk van de olie die zij verkoopt en die gaat naar buiten via een pijpleiding richting de noordelijker buur Turkije.
Met vooral Israël die ze koopt. Barzani zit dus in de greep van Israël en Turkije die zorgen voor deze feitelijk illegale olieverkoop.
Normaal is afgesproken dat die verkoop via de Iraakse regering moet gaan maar daar is grote ruzie mee. In wezen is de regering van Barzani bijna failliet en soms niet eens in staat om haar leveranciers en personeel te betalen.
Jalal Talabani
Daarbij komt ook nog dat Iraaks Koerdistan politiek zeer instabiel is. Zo zou er een nieuwe president moeten komen maar de verkiezingen hiervoor blijven uit. Wat voor zware protesten van de oppositie zorgt.
Ook is er de andere traditionele clan van de familie van Jalal Talabani die huist in het oostelijker bij Iran gelegen Soeleimanji. De families Talabani en Barzani hebben in het verleden hevig oorlog gevoerd waarbij op zeker ogenblik de groep van Talabani de hoofdstad Erbil veroverde en er met al het geld ging lopen.
Die ruzies zijn nu officieel voorbij maar alleen officieel. In wezen zijn er zelfs twee administraties met ook twee legers. En terwijl Barzani de kant van Ankara kiest gaat Talabani steun rapen bij Iran en de regering in Bagdad.
Het is in wezen niets anders dan een herhaling van de periode ten tijde van de Iraakse Baath partij en president Saddam Hoessein toen die beiden op die wijze continu uit elkaar speelde.
Ook tussen de clan Barzani en de YPG is het dus de facto oorlog. De grens is nu wel deels open maar er heerst nu wat men kan noemen een koude oorlog.
Jazidi’s
Dit kwam goed tot uiting met de kwestie van de Jazidi’s, een vooral in de buurt van de berg Sinjar en de gelijknamige stad levende groep. Toen ISIS hen aanviel waren het niet de strijders, peshmerga’s, van Barzani die met succes ter hulp kwamen maar de PKK en haar partner de YPG.
Die redden er duizenden van de dood en de slavernij.
toen men dan eindelijk het plan opvatte om de regio rond Sinjar te heroveren op Sinjar was er maanden ruzie over wie dat gebied ging innemen, de PKK/YPG of de peshmerga’s van de Koerdische Democratische Partij van Barzani.
De Jazidi’s kozen hierbij en logischerwijze wegens hun recente ervaring resoluut voor de PKK/YPG. Uiteindelijk mocht de groep van Barzani de klus klaren. Vermoedelijk na heel grote Turkse druk op de VS.
Syriac
Ook dient men de lokale situatie in de provincie Hassakeh beter te begrijpen. Neem de bij Turkije gelegen grensstad Qamishli. Deze kende vorige eeuw een grote bevolkingsaangroei als een gevolg van de Turkse burgeroorlog en Grieks-Britse invasie.
In onze media is uiteraard de massale afslachting in Turkije van de Armeniërs goed beschreven. Bijna iedereen hier kent dat. Amper gekend is echter de problematiek rond de Syriac, ook wel Assyriërs genoemd.
Volgens de aanhangers van die groep zouden er in diezelfde periode van 1916 tot ongeveer 1920 een 500.000 van hun geloofsgenoten in datzelfde gebied zijn vermoord. Ook zij spreken daarom van een genocide maar het ontbreekt hen aan goede invloedrijke woordvoeders die de Armeniërs wel hebben.
Deze groep vluchtte in die periode massaal naar Syrië, ondermeer naar het vlakbij gelegen Qamishli. Men noemde het in die periode zowat de hoofdstad van die groep die vooral de Nestoriaanse tak van het christendom aanhangt. Dit is de eerste afscheuring van de christelijke kerk en is genoemd naar de Syrische pater Nestorius (386-451).
Nu gebeurden die slachtpartijen in Turkije met de zeer actieve medewerking van de Koerden die in hetzelfde gebied woonden en zo massaal gronden, huizen en bedrijven konden inpikken.
Qamishli
De voorbije decennia groeide, mede als gevolg van de oorlog tussen de Turkse Koerden en de regering Ankara het aantal Koerdische vluchtelingen in Syrië en onder meer in Qamishli. Daar zijn de Koerden als gevolg van die nieuwe immigratie nu in de meerderheid.
En het succes van de Koerden – een gevolg van de Amerikaanse inmenging – zorgt nu voor regelmatige en steeds heviger wordende wrijvingen tussen die Assyriërs en de YPG. Hierbij kwam het in Qamishli en de provinciehoofdstad Hasaka al een paar keer tot onderlinge gevechten waarbij ook doden vielen.
De Assyriërs hebben immers nu ook hun eigen militie, de Gozarto Beschermingsmacht, en die samenwerking met de YPG is dan ook problematisch. Alleen het gevaar van ISIS zorgt ervoor dat het hier niet uit de hand loopt.
Maar voor de Syrische regering is dit dan ook op eieren lopen. De YPG en de regering in Damascus hebben wel goede relaties maar uitstekend zijn die zeker ook niet.
YPG, Gozarto en het leger
Typerend was dat toen de stad Hasaka door ISIS werd aangevallen zij het stadsdeel waar het leger zat bestormden, niet dat waar de YPG baas speelde. Het duurde vele dagen voor de YPG het leger ter hulp snelde.
ISIS werd daarna snel verdreven en is nu praktisch weg uit die provincie. Het gevolg is wel dat het door YPG bezette deel van de stad Hasaka nu groter geworden is. Slim gespeeld natuurlijk. Maar niet bepaald fraai.
En uiteraard poogt de YPG haar gebied te vergroten en duwt ze daarbij niet-Koerden soms systematisch weg. De door de YPG op ISIS veroverde stad Tal Abyad is hier een voorbeeld van.
Toen ze de stad overnam voerde zij er haar eigen bestuur in maar ze veranderde er wel de Arabische namen in hun lokale versie van het Koerdisch – De Koerdische taal bestaat immers niet want er zijn vier verschillende talen of dialecten – en schreef die dan nog in het schrift van Turkije en de PKK. Het Arabisch verdween. Wat uiteraard voor veel herrie zorgde.
Neen, het zeer simplistische verhaal in onze media over de doodbrave Koerden is een karikatuur. De realiteit is totaal anders en geeft zeker geen fraai of eenvoudig beeld.
China
Verder is China in dit conflict zeker niet neutraal. China is de aarzelende grootmacht die echter op haar strepen staat en zich door niemand de wet laat dicteren.
Ze speelt in de Syrische kwestie ook een zeer belangrijke rol maar dus eerder op de achtergrond. Het steunt echter zowel diplomatiek en financieel de regering in Damascus.
Ze is ook overal bij de besprekingen rond Syrië aanwezig en gebruikte in de Veiligheidsraad van de VN al herhaalde malen in deze zaak haar veto. Dit samen met Rusland dat zo niet alleen stond. Wat ook zeer belangrijk is. Beiden vormen in wezen een militaire alliantie.
China heeft ook voldoende reden om bezorgd te zijn over die salafistische terreurbewegingen gezien de toestand in de westelijke Chinese provincie Xinjiang waar het Westen, Turkije en Saoedi Arabië allerlei extremistische groepen steunen die reeds tientallen doden op hun geweten hebben.
in China weet men dit uiteraard. Men arresteerde trouwens in Shanghai Turkse geheime agenten die bezig waren om terroristen uit Xinjiang met valse papieren naar Syrië te voeren.
Het valt trouwens ook op dat men in de westerse massamedia er alles aan doet om dit terrorisme in het Chinese Xinjiang te minimaliseren en de oorzaak hiervoor geheel op conto van de Chinese regering te schrijven. Nog maar eens een karikatuur.
Olie en de vadsige prinsen
Wat betreft olie was de maatregel van Saoedi Arabië vooral gericht tegen de VS die haar dankzij die dure olieprijs van tot 120 dollar per vat uit de markt begon te duwen. De VS is immers de voorbije jaren uitgegroeid tot een der drie grootste olieproducenten, naast Saoedi Arabië en Rusland.
In mijn recent geplaatst verhaal over Saoedi Arabië maakte ik al melding van een op handen zijnde Saoedische koerswijziging. Die is nu al veel concreter en bijna zeker hijst het Huis van Saoed hier de witte vlag.
Met Iran aan tafel
Ze verloor haar strijd en de controle over de oliemarkt. Een zeer belangrijke gebeurtenis. Vermoedelijk gaat ze haar productie wat verminderen om Iran op de markt te laten komen om zo geen neerwaartse prijsdruk te veroorzaken. Op zich al een merkwaardig fenomeen. Die afspraken gebeuren trouwens in overleg met Rusland. Een ander merkwaardig fenomeen.
Het Huis van Saoed voert dan in Syrië wel oorlog tegen Iran en Rusland maar zit nu wel direct en indirect (Iran) met hen aan tafel over het meest cruciale voor Saoedi Arabië: de olieprijs! Vermoedelijk zal de olieprijs gaan van nu 35 dollar per vat naar ongeveer 50.
Te laag voor een massale hervatting van de duurdere Amerikaanse olieproductie maar financieel voldoende voor de andere olieproducerende landen. Het probleem voor Saoedi Arabië is immers dat het land ten onder aan het gaan was als gevolg van die oorlogen die het voert en de te lage olieprijs.
Het ongenoegen over het huidige beleid in het Saoedische koninkrijk werd steeds groter en groter en bedreigt de positie van koning Salman en zijn lievelingszoon de tweede kroonprins Mohammed bin Salman. De verantwoordelijke voor de olienijverheid en de oorlogen in Syrië en Jemen.
En die drie kwesties veroorzaken steeds groter wordende problemen en almaar duurdere facturen die ook voor het schatrijke Huis van Saoed een beetje teveel van het goede waren.
Geschat werd dat hun dikke geldbuidel van ongeveer een 600 miljard dollar tegen eind 2019 zou op zijn. En dan is het gedaan met de dolle pret voor de duizenden vadsige prinsen die het land rijk is. En dat kan toch niet zijn zeker.
Je kan tegenwoordig in het land zelfs al de eerste relatief open protesten over het beleid horen. Ook dat is nieuw.
Willy Van Damme