Hallo Willy,
Er is een wir war van strijdgroepen in Syrië, en ik moet zeggen dat het erg lastig is om daar wijs uit te worden.
Volgens mij weten de meeste politici, journalisten, militairen nog niet eens waar het over gaat.
Zou je een korte schets (indien mogelijk) kunnen geven over de groepen.
Met vriendelijke groet,
Henk Koelewijn
Antwoord:
Feitelijk is dat onbegonnen werk. Vele van de groepen zijn lokaal en enkelen zijn nationaal. Harakat Ahrar al Sham, ISIS en Jabhat al Nusra zijn feitelijk de enige drie die echt nationaal optreden.
In wezen kan men zeggen dat er drie grote coalities zijn, het Leger van de Verovering in het Noorden, Het Zuidelijk Front in het zuiden en het Leger van de islam meer in het centrum.
Die fronten kwamen er onder buitenlandse druk om zo de effectiviteit te verbeteren en onderlinge gevechten over de buit te verminderen. Alleen in de provincie Idlib leverde dat enig resultaat op. Elders amper of niet.
De anderen zijn vooral lokaal met sommigen die beperkt zijn tot een stad of regio. Een typevoorbeeld is het Leger van de Islam in de streek rond de stad Douma in de regio Oost-Ghouta nabij Damascus.
Die stond onder leiding van Zahran Alloush, de zoon van Abdoellah Alloush. Deze laatste was onder vader Afez Assad directeur van het al Assad centrum voor Koranstudies in Damascus maar vluchtte wegens zijn salafistische gedachtengoed naar Saoedi Arabië.
Deze vader Alloush was in zijn stad en streek blijkbaar toch wel invloedrijk. Vermoedelijk wegens de geldstromen uit Saoedi Arabië. Zoals mensen uit Aleppo het me nog dit weekend vertelden was de invloed van het salafisme in Syrië de voorbije decennia erg toegenomen. Zoals trouwens ook in Nederland en België.
Zahran Alloush die omkwam bij een vermoedelijk Russisch bombardement was in 1971 in Douma geboren. Een neef Mohammed Alloush is nu de toponderhandelaar van dat door Saoedi Arabië samengestelde Hoog Onderhandelingscomité dat deze week normaal in Genève met de regering moet onderhandelen.
Bovendien veranderen deze groepen gemakkelijk van naam en fuseren vlot met andere groepen. Het zijn in veel gevallen groepen die onder leiding staan van een lokale krijgsheer gelieerd aan de Moslimbroederschap.
Het zijn er minstens honderd en de schattingen lopen op tot 160 of meer en er duiken steeds nieuwe namen op. Het is ook onduidelijk wat hun juiste ideologie is maar in regel kan men zeggen dat ze allen Islamisten zijn die op de lijn staan van de andere grote groepen.
Militair werken ze er steeds mee samen, vermoedelijk omdat ze er afhankelijk van zijn voor wapenleveringen en andere proviand. En wiens brood men eet diens woord men spreekt.
Vandaar mijn stelling dat er geen gematigde rebellengroepen zijn. Wel zouden enkele tientallen kleinere groepen zich recent hebben overgegeven.
Het valt wel op dat ze allen grotendeels het staakt-het-vuren respecteren wat er op wijst dat er toch een zekere coördinatie of leiding is die alles min of meer weet samen te houden.
Het is relatief stil in het land ondanks de oproep van Jabhat al Nusra om de strijd te intensifiëren en de weigering van Harakat Ahrar al Sham om zich over dit tijdelijk staken van de vijandelijkheden (de officiële term) uit te spreken.
Ook blijven Russen en Syriërs op veel plaatsen verder vechten tegen de rebellen. Met als argument de weigering van Harakat Ahrar al Sham en de aanwezigheid van Jabhat al Nusra. Wat volgens de internationale afspraken ook mag.
Willy Van Damme