Willy, ik ben nog wat gaan snuffelen op internet. Buiten dat de Catalanen met tussenposen al vanaf 1700nogwat meerdere malen voor onafhankelijkheid hebben gevochten, heeft Catalonie op 9 November 2014 een gelijksoortig referendum gehouden. 80% stemde voor onafhankelijkheid,
Uw standpunt dat de meerderheid tegen onafhankelijkheid zou zijn is echt niet meer te handhaven. Tientallen peilingen van onderzoekbureaus gaven in het verleden al een totaal andere uitkomst dan de werkelijke uitslag. Dergelijke peilingen zijn alleen maar onbetrouwbaar en ook nu weer onbetrouwbaar gebleken.
Gerrit
Antwoord:
Het klopt dat 80,8% van de uitgebrachte stemmen bij het referendum voor onafhankelijkheid van 9 november 2014 voor die onafhankelijkheid stemden. Je vergeet echter de opkomst te vermelden. Een uiteraard cruciaal gegeven.
De organisatoren waren de Generalitat, de Catalaanse lokale regering. Het referendum noemde ‘Burger Participatief Proces voor de Toekomst’ en was niet bindend. Ook dit werd door het Grondwettelijk Hof na een klacht verboden en hierom dan maar herdoopt in ‘Participatieproces’. In totaal namen er 2.305.290 mensen volgens de Generalitat deel aan.
Een juist percentage voor de opkomst heeft zij niet gegeven. Wat toch op zijn zachtst uitgedrukt merkwaardig en zelfs verdacht is. Volgens de Spaanse krant el Pais en het Britse weekblad The Economist was de opkomst 37%. Volgens een eerste prognose over de opkomst en gegeven door de Generalitat was die opkomst 41,6%.
Omgerekend betekende dat volgens het cijfer van el Pais en The Economist Ongeveer 30% der stemgerechtigden voor onafhankelijkheid koos. In geval van het voorlopige cijfer van de Generalat was dat 32%. Met andere woorden, een stevige minderheid van 30% tot 32% koos toen voor de onafhankelijkheid. En daar de overheid in Madrid dit referendum liet gebeuren – het was geen bindende referendum zoals dat van deze maand – kon iedereen die dat wou toen gewoon gaan stemmen. De overgrote meerderheid bleef dus weg.
Ter vergelijking met het referendum van oktober. Toen gingen volgens de cijfers van de Generalitat 2.286.217 mensen stemmen, een daling van amper 19.073 stemmers. Met andere woorden: Het heeft er alle schijn van dat de repressie vanuit Madrid tegen dit referendum een flop was.
Dan betreffende die opiniepeilingen waaraan jij geen waarde hecht. Er zijn in de periode van 6 maart 2017 tot 16 september 9 opiniepeilingen gehouden door verscheidene organisaties en op vraag van allerlei organisaties zoals de Catalaanse krant La Vanguardia. Met een gemiddelde voor een eigen staat van 42,8%. Met andere woorden: Die twee referenda en de 9 opiniepeilingen geven min of meer een gelijkaardig cijfer wat betreft het aantal voorstanders van de onafhankelijkheid.
Wat betreft die onafhankelijkheid in de zeventiende eeuw dient ook dit met een ton zout genomen te worden. Het probleem was dat de Spaanse Habsburgse vorst Filips IV om zijn oorlog tegen o.m. de Franse vorsten te financieren hij onvoldoende kon roven uit Latijns-Amerika en nadat hij Castilië al zwaar had belast dat nu wou uitbreiden tot Catalonië. Vooral de schatrijke Katholieke kerk verzette zich hiertegen. Pau Claris, de man die de ‘onafhankelijkheid’ uitriep, was trouwens een medewerker van de bisschoppen daar.
Die kwamen logischerwijze daartegen in opstand. Het doet denken aan de Gentenaren en de Bruggelingen in hun acties tegen de Bourgondische vorsten en keizer Karel. Deze opstand van een bepaalde Catalaanse elite werd reeds bij het uitroepen van die ‘onafhankelijkheid’ op 17 januari 1641 een enorme flop. Zodanig zelfs dat ze zich na een week al onderwierpen aan de Franse koning Lodewijk XIII en kardinaal Armand de Richelieu. De opstandelingen waren dus een stel dwazen die aan iets begonnen waren zonder zich degelijk te bezinnen over de krachtsverhoudingen.
Het gevolg was dat de Franse troepen de streek van Perpignan en de Roussillon veroverden en oprukten naar Barcelona waar men intussen de Franse koning Lodewijk XIII zelfs tot graaf van Barcelona had uitgeroepen. Deze Frans-Spaanse oorlog eindigde met de Vrede van Utrecht van 11 april 1713 toen Spanje (en dus ook Catalonië) mede door het idiote optreden van de kerk, adel en burgerij in Barcelona de Roussillon verloor aan Frankrijk en bepaalde delen van de elite in Catalonië zijn avontuur van een onafhankelijke staat konden vergeten. Voor eeuwen.
Leuk is natuurlijk wel dat zowel in Catalonië als in de Roussillon ultra’s actief zijn die deze Franse streek terug bij Catalonië willen voegen. De voorbereiding van dat illegale referendum gebeurde trouwens deels in het grootste geheim in de streek van de Roussillon. Het helpt perfect verklaren waarom de EU zich frontaal keert tegen die Generalitat. Men is niet zot hoor.
Wat betreft de toestand is het duidelijk dat Puigdemont en zijn aanhang gokten en verloren. Zelfs in onze kranten geven hun Vlaams-nationalistische supporters dat open en bloot toe. Ze erkennen ook zelfs onomwonden dat er in Catalonië massa’s tegenstanders van die separatisten zijn. Iets wat u blijkbaar moeilijk kan aanvaarden.
Hoe dan ook eindigt dit met nieuwe verkiezingen en heel vermoedelijk het politiek einde van Puigdemont. Zegt hij dat dit uitroepen der onafhankelijk maar symbolisch is dan valt zijn regering. Zegt hij dat het reëel is dan wordt hij door Madrid afgezet en schrijft die verkiezingen uit.
In het geval dat hij toegeeft verliest hij in het parlement bijna zeker zijn meerderheid en komen er eveneens nieuwe verkiezingen. Of hoe de geschiedenis van 1641, 1873, 1931 en 1934 en nu zich steeds herhaalt, zij het met andere spelers. In 1873 met Baldomar Lostaun, in 1931 met Francesca Macia en in 1934 met Lluis Companys duurde het ook maar enkele dagen. De ‘opstand’ van Puigdemont is daarom een gelijkaardige farce als die van zijn voorgangers.
Intussen is de schade aan de Catalaanse economie enorm. Die is het slachtoffer geworden van fanatieke dromers voor wie de realiteit van geen tel is. Niet toevallig weigerden bijvoorbeeld de Catalaanse vakbonden mee te doen aan die door de ultra’s uitgeroepen algemene staking van vorige week dinsdag. Zeker is nu ook al dat er een grote aanpassing komt van de grondwet van 1978. Maar dan zou men Barcelona qua onderwijsbevoegdheid onder strakkere controle van Madrid moeten brengen.
Willy Van Damme