Wel, ge hebt een hogere dunk van journalisten dan ik. Gij beweert dat ze tenminste weten wat ze doen, ik zeg dat zij het eerste slachtoffer zijn als er propaganda gelanceerd wordt. Het is niet dat er geen tussenzitten die het stilletjes oneens zijn met wat er gepubliceerd wordt, het zullen er tamelijk wat zijn, maar die worden netjes in check gehouden door de redacteurs. Weet ge wat Seymour Hersh voorstelde om journalistiek te fixen? Beginnen met driekwart van de redacteurs buiten te gooien.
En elke rechtgeaarde progressief steunt tegenwoordig humanitaire oorlogen. Niet een paar journalisten. Ik ben het er zeer grondig mee oneens en ze worden gemanipuleerd door oorlogszuchtigen maar ik geloof dat het hun oprechte mening is. Ik ken genoeg niet-journalisten die dat oprecht denken. De uitzonderingen wantrouwen de VS te veel, zoals de progressieven dat vroeger deden. Zelfs Max Blumenthal,een journalist die ik erg respecteer, zat in de eerste paar jaar in het kamp tegen Assad. Toen viel zijn frank.En het is niet omdat al die wreedheden waar hij tegen te keer gingen ineens niet meer gebeurd waren.
Ik moet zeggen dat de mate waarin mensen hun ideeen zich aligneren met hun centen ronduit ontstellend is. Maar het blijft dikwijls hun mening, en als ge zegt dat ze liegen zijn ze terecht verontwaardigd.
Dus alla, dat ge de mensen van de Morgen leugenaars noemt, daar heb ik het wat moeilijk mee. Moest ge nu zeggen dat ze misdadig incompetent zijn of medeplichtig aan Nuremberg misdaden, daar zou ik minder last mee hebben.
Tuyzentfloot
Antwoord:
Seymour Hersh sprak, dacht ik, van 80% buitengooien. Maar dat niet alleen om reden van domheid. Er speelden ook andere factoren mee. Kijk als je de waarheid verdraaid en belangrijke feiten verzwijgt dan lieg je hoe dan ook. Liegen kan bewust gebeuren of onbewust.
Verder laat ik je de lectuur van Carl Bernstein, man van Watergate, die in 1977 bij Rolling Stone een onderzoek publiceerde naar de relatie van de Amerikaanse massamedia en de CIA.
Daaruit bleek dat eigenaars, hoofdredacteurs en buitenlandcorrespondenten van alle grote dagbladen, persbureaus en magazines samenwerkten met de CIA. Waarbij die correspondenten de taak hadden te helpen bij het rekruteren van spionnen voor de CIA. Zie: http://www.carlbernstein.com/magazine_cia_and_media.php.
Ooit publiceerde De Telegraaf het verhaal dat de Nederlandse veiligheidsdienst AIVD in 2008 aan journalisten die naar de Olympische Spelen in Beijing gingen vroeg om voor hen in China te werken. Acht gingen akkoord.
Toen in Ieper het In Flanders Field Museum terug openging was er een tentoonstelling rond propaganda en oorlog. Daarbij vroeg men Rudi Vranckx om de Nederlandstalige versie van de audiogids in te spreken.
De befaamde Kate Adie, oorlogscorrespondente voor de BBC, ging dan zorgen voor de Engelse versie. Zij weigerde want haar land kwam er in die tentoonstelling niet goed uit. Uit mijn 40 jarige carrière als journalist kan ik je zo vele andere voorbeelden geven.
Willy Van Damme