Ik heb het stuk over MH17 ondertussen gelezen, het is van Marcel van den Berg en het is goed. Het houdt zich niet bezig met de vraag wie er achter het neerschieten van dat vliegtuig zit maar met de berichtgeving erover, en die is problematisch.
Het stuk waar Bellingcat een fact checker genoemd wordt is van Pleijter en Burger. Ik dacht , tot daar aan toe. Ge kunt Bellingcat wel een fact checker noemen, maar dan komen ze per ongeluk wel op een ander terrein, namelijk die van partijdige factchecker die spontaan of gecoordineerd propagandadoelen ondersteunt. Dan komt ge op het terrein van HonestReporting of StopFake.org(van de National Endowment for Democracy).
En zo komt ge uiteindelijk uit op wikipedia, de referentie waar het er steeds meer op lijkt dat het vol zit met volk die paginas beheren in functie van een agenda.
Tuyzentfloot
Antwoord:
Het verhaal van die ‘fact checkers’ is zo nep als het nepnieuws dat zij beweren te bestrijden. Ik herinner mij nog het verhaal van dat televisieprogramma Basta waar men persberichten over niet bestaande zaken rondstuurde als liberalen hebben betere seks. Het raakte bijna overal in de kranten.
Kranten en media in het algemeen zijn al sinds het bestaan van de drukkunst een instrument van propaganda en agitatie. Men publiceert maar wat en ziet vooral dat men netjes binnen de overheidslijnen of andere belangengroepen kleurt.
In dat stuk van Alexander Pleijter en Peter Burger wordt ook The Washington Post als een ‘fact checker’ genoemd. Dit terwijl die krant nog onbetrouwbaarder is dan The New York Times.
En Bellingcat ken ik in essentie van het dossier rond die vermeende aanvallen met chemische wapens in Syrië en daar bleek dat die website zich niet alleen heel verdacht gedroeg maar bewust loog en bijwijlen de grootst mogelijke onzin verkocht.
Mijn opmerkingen over Marcel van den Berg gaan over ervaringen elders buiten het boek. Wel heeft hij het ook de rol van Bellingcat in de zaak van de de vlucht boeven Oekraïne M117 (Malaysian Airways) zonder er enige bemerking bij te maken. Wie zoals Bellingcat onderzoek doet en daarover publiceert kan moeilijk gelieerd zijn aan een van de betrokken partijen. Dat is belangenvermenging.
Verder heeft die discussie over nepnieuws vooral te maken met het feit dat de verhalen in de klassieke media als die over bijvoorbeeld Syrië en ook Oekraïne bij de lezers elke geloofwaardigheid aan het verliezen zijn en mensen daarom voor informatie over die zaken elders gaan kijken. En dat verontrust de overheid want die verliest zo haar controle over de berichtgeving. En dus poogt men de censuur in te voeren.
Willy Van Damme