Willy, deze terugtrekking van de Amerikaanse troepen zijn het gevolg van allerlei deals die achter de schermen zijn gesloten met alle betrokken partijen. Althans, dat vermoed ik. Wat is jouw visie daar op ?
Daan J
Antwoord:
Het grote probleem bij dit soort toestanden is dat veel achter de schermen gebeurt en het dus steeds gissen is naar wat er echt aan de hand is. Ik heb geen diplomatieke staf of geheime dienst om mij bij mijn onderzoek te helpen.
Ik moet het dus doen met publieke bronnen, mijn basiskennis ook van de geschiedenis van de betrokkenen en van logisch denken. Het is de reden waarom ik zoveel verschillende bronnen lees om zo beter zicht te krijgen op de zaak. Mijn decennialange ervaring als journalist helpt mij natuurlijk wel.
Het is niet omdat een betrokken partij, bijvoorbeeld de VS of de Russische regering, iets zegt dat het ook nog waar is ook. Men kan A zeggen en tegelijk B doen. En omgekeerd.
Daarom moet men voorzichtig zijn en alle verklaringen goed analyseren naar wat ze zeggen, wanneer ze dat doen en zeker ook wat ze niet vertellen. Ook de terminologie is belangrijk en de functie van wie dat beweert.
Neem de toestand rond die Syrische stad Manbij. Je krijgt hier de indruk van iedereen tegen Turkije, dus ook Moskou en Teheran. Maar absolute zekerheid heb je niet.
Neem ook de serie recente Amerikaanse verklaringen over Turkije en de Syrische YPG/PKK. Men is soms bijzonder hard en dreigt zelfs met een zware economische oorlog tegen Ankara. In wezen zelfs een bedreiging met oorlog. Maar men zwijgt dan geheel over de regering van Syrië en wat hun relatie is met de YPG/PKK.
Moet je dan besluiten dat de VS Damascus hier steunt? Misschien, het is een kwestie van raden en goed opletten naar wat er elders op dit schaakbord gebeurt. Het probleem is ook dat er in de VS intern rond deze zaak een ware interne oorlog gaande is.
Dus als de CIA iets doet, is dat dan ook het werk van Trump? Mogelijks. We moeten beseffen dat we het soms niet weten en alleen kunnen vermoeden/gissen naar de werkelijkheid achter dat feit.
Neem de invasie van Irak in 2003 door de VS en haar vazallen. Die bracht uiteindelijk pro-Iraanse politieke partijen aan de macht. Dit terwijl de VS al decennia stelt dat de Iraanse regering des duivels is.
Het is niet omdat je iets ziet gebeuren dat dit ook de werkelijkheid is. Want achter een daad kan weer iets geheel anders schuilen. Zo pleegde Israël ooit een aanslag op de American Library in Cairo hopende dat de VS dit zou zien als een daad van vijandschap vanwege de Arabische wereld. Alleen werd die Israëlische cel ontmaskerd wat tot de val van de regering Ben Gurion leidde.
Het staat ook vast dat Israël via de Belg Jacques Monsieur, in 1993 Amerikaans materiaal liet kopen om het dan te leveren aan de Iraanse luchtmacht. Ik heb de documenten en bekentenissen met de eigen ogen gezien. En voor Israël is Iran toch de aartsvijand bij uitstek.
Willy Van Damme