De trend dat journalisten het met een steeds kleiner budget moeten doen en herleid worden tot het verpakken en doorgeven van informatie is duidelijk en ernstig genoeg(en het is een hoofdthema van Nick Davies zijn boek) , maar daarom nam ik de NYTimes als voorbeeld, omdat die bovenaan de journalistieke hierarchie staan. Zij negeren bewijzen niet omdat ze geen factchecking doen maar omdat die bewijzen niet van een betrouwbare bron komen, en dat maakt ze ongeldig. En wie bepaalt betrouwbaarheid ? Ah, hun betrouwbare bronnen bepalen dat.. Het effect is dat in gevallen als Syrie of Russiagate er een complete lockout is van de sceptici want die zijn dus onbetrouwbaar en zijn gelinkt aan de andere onbetrouwbaren, en de bewijzen waar ze mee aankomen zijn onbetrouwbaar en niet bruikbaar.
De essentie van een dissidente pers (of dus van een pers die een waakhond van de macht is) is dat ze de macht wantrouwt. Want dat bepaalt waar ze naar kijken en wat ze onderzoeken. Wilt ge een GOEDE dissidente pers dan komen de kwaliteitscriteria zoals factchecking. Er is geen tekort aan factchecking over Trumps leugens, maar toevallig wel over Trumps juiste uitspraken.
Tuyzentfloot
Antwoord:
Inderdaad krachtig en correct gezegd: De pers moet per definitie de macht wantrouwen. Maar dat doet ze niet. Integendeel en dit verhaal is er een zoveelste bewijs van.
Een man die al jaren nauw en om professionele reden de veiligheidsdiensten volgt zij mij ooit dat je hen nooit mag vertrouwen want als je hun leugen ontmaskert dan krijg je een nieuwe leugen en dan weer en dan weer.
Wat betreft de herrie rond Trump kan je stellen dat dit alleen maar gebruikt werd om Rusland en Trump te bekladden. Niet dat Trump geen bedrieger en idioot is. Het staat ook vast dat Hillary Clinton samenwerkte met ISIS en al Qaeda maar daar zwijgt de NYT over.
Al die herrie over Russische inmenging in onze politiek is van een zelfde niveau. Natuurlijk heeft het Kremlin een visie die anders is dan die van bijvoorbeeld België of Washington. Juist zoals België al eens een andere visie heeft dan Washington. En dan?
En uiteraard zullen bepaalde media die visie van Rusland ook weergeven. Het is zelfs de opdracht van alle professionele media want men moet in de berichtgeving nuance, woord en wederwoord en evenwicht brengen.
Maar hetzelfde gebeurt in Rusland waar de media ook de versie van Washington en desnoods België geven. Zo werd de Belgische ontkenning over die beschuldigingen op websites gegeven zoals Southfront en al Masdar die bekend zijn om hun steun aan de Syrische regering.
Juist zoals de VS fortuinen uitgeeft aan het beïnvloeden van de media in de hele wereld. En uiteraard geven landen als Saoedi-Arabië en Qatar massa’s geld aan Amerikaanse politici, media en PR-bureaus om hun invloed te vergroten. Om van de macht in de VS van Israël nog maar te zwijgen. .
Ooit verscheen er in het tijdschrift Le Soir Illustré het verhaal over Dennis Sassou Nguesso, de dictator/president van de republiek Congo (Brazzaville), hoe die de kiescampagne van Bill Clinton financierde. Wat verboden is.
Maar daarover hoor je bij de NYT nooit een woord. Het bewijst dat men niet bezig is met journalistiek maar met propaganda. En inderdaad de NYT is leidinggevend wat dat is, zegt men hier, het voorbeeld voor de rest.
Willy Van Damme