Reactie op Bij de diëtist door Gerrit

Ik ben het niet 100% met je eens Willy. In het oude gebied wat nu Palestina of van mijn part Israel heet (voor de voorstanders) leefden vroeger meerdere volkeren. Een daarvan werden de Joden genoemd. Het Joodse ras zou dus werkelijk bestaan ware het niet dat het op een dermate manier is verwaterd dat je inderdaad alleen nog maar kan spreken van een joodse geloofsgemeenschap welke zich rechten en gebieden toe-eigent die volstrekt onrechtvaardig zijn. Ik vermoed dat een DNA test onder de joden snel in een geheim laatje gestopt zal worden.
Gerrit
Antwoord:
Sorry, dat het wat duurde om je reactie te plaatsen maar ik ben druk bezig met een onderzoek naar Amnesty International en het schrijven van een stevig epistel hierover. Verder ben ik geen expert in de oude geschiedenis van het Midden Oosten. Ik heb dus wat onderzoek moeten doen, maar dat is met plezier gedaan. De speurtocht was boeiend.
Vooreerst is de historiek van die regio waar nu Palestina en Israël ligt onvoorstelbaar complex. Die van Nederland is er heel klein bier bij. Daarbij komt nog dat het zich situeert in de periode 2000 VC tot ongeveer het jaar nul. En dus is er nogal veel twijfel door een gebrek aan degelijk bronmateriaal.
Wat het echter nog moeilijker maakt is het bestaan van een aantal religieuze teksten die in onze contreien, bij joden en zelfs moslims als absoluut voor waar worden aangenomen. Zo moest ik als kind het Oud Testament van buiten leren. Hierbij komt ook nog het ergens bizarre nationalisme van de zionisten die vooreerst die bronnen als absoluut beschouwen en er ook alles voor deden en nog doen om hun eigen verhaal te brengen. Een verhaal dat feitelijk niets met de waarheid te maken heeft.
Religieus historische teksten en nationalistische propaganda zijn nu eenmaal bijna per definitie gelogen en een samenraapsel van verdraaiingen, onzin, fantasie en leugens gebaseerd op een feit dat vermoedelijk ooit wel eens heeft plaats gehad.
Zo waren er in die meer dan tweeduizend jaar oude geschiedenis in de regio een waslijst van bezettingen, koninkrijken, verhuizingen en veranderingen in cultuur en ook godsdienst. Ook is er bijvoorbeeld nog steeds discussie over wie de persoon van die koning David was en wat hij dan juist betekende. Zeker is dat hij niet die mythische figuur was die zionisten, de islam en het christendom ons leren.
Verder waren er verschillende staten of volkeren die dan tot het zogenaamde Israël worden gerekend. Zo zijn, er de Kanaänieten (de eerste bewoners), de Makkabeeërs, Juda, Israel en waren er ook nog o.m. de koninkrijken van de Filistijnen (het woord Palestijnen komt ervan), Moab, Edom en Ammon. Veelal waren dit vazalstaten van naburige vorstendommen als Egypte, Griekenland, Rome, de Assyriërs en de Perzen.
Zo ontstond de rebellie in 164VC van de Makkabeeërs tegen Antiochus IV, een Seleucidische vorst die vanuit Damascus regeerde, als een opstand om in hun regio rond Jeruzalem en Jericho godsdienstvrijheid te hebben. De stad Hebron behoorde er niet bij en het grensde ook niet aan zee.
Dit verzet werd ook maar door een deel der Makkabeeërs gedragen. Antiochus IV wilde immers het gebied verder Helleniseren en de oude lokale religieuze tradities die er nog deels heersten vernietigen. En dit gebied was ook maar onafhankelijk van 164VC tot 142VC toen het zich terug onder het vazalschap van de Seleucidische vorsten bracht. Bovendien waren er in het gebied in die periode minstens twee verschillende talen, het Aramees en het Hebreeuws.
De Makkabeeërs organiseerden dan weer verplichte bekeringen tot hun religie. Neen, het verhaal van een ’Joods volk’ dat er toen heerste is fantasie. Er woonden daar mensen maar dat was een verzameling van allerlei groepen zonder veel samenhang.
In 63VC werd het gebied onder Romeinse heerschappij gebracht en vestigden handelaars uit die streek zich overal in het Romeinse rijk.
Zo voerden de Assyriërs op grote schaal mensen naar ginds om het gebied beter onder controle te houden. Ook zijn veel van de joodse ‘historische’ teksten die we via het Oud Testament kennen geschreven door de elite van Judea die naar Babylon was gevoerd en die daar deels zijn beginnen te fantaseren.
Ook moet men hierbij rekening houden met het feit dat de moderne natiestaat die we nu kennen toen niet bestond. Er was een vorst en een deels religieuze deels commerciële en deels ambtelijke elite die rond de vorst hing. En daarbuiten een boerenvolk dat apart leefde.
Er is door zionistische kringen wel onderzoek naar DNA gedaan die hun stelling dan zou moeten bewijzen. Dat werd echter in andere kringen afgedaan als onwetenschappelijk. Zie verder ook naar de naar buitenland gevluchte Israëlische professor Shlomo Sand en zijn boek ‘The invention of the Jewish people’ Verso Books, Londen 2009.