Het meeste geknoei dat ik tegenkom met fotos is dat de foto authentiek is maar dat ze iets anders toont dan wat de beschrijving zegt. Selectiviteit, misrepresentatie en eventueel aanpassing van cadrage om het beter te laten kloppen. De motivatie zit dan ook op een glijdende schaal waarbij de foto uitgezocht wordt om de tekst te illustreren en er dus nogal wat editoriale vrijheid genomen wordt.
Het fotoshoppen kom ik minder tegen, maar dat zal wel liggen aan waar ik zoek. In mode bv … 🙂
https://www.rt.com/op-ed/389125-time-white-house-kremlin/
Tuyzentfloot
Antwoord:
Inderdaad, de meeste ‘vervalsingen’ gebeuren met foto’s die in een gans andere context gebruikt worden. Typerend voorbeeld was Kenneth Roth, grote baas van Human Rights Watch, die een foto via een tweet verspreidde van wat hij omschreef als de vernielingen door de Syrische regering.
Alleen was het een foto van het stadje Kobani/Ayn al Arab dat kapot geschoten werd tijdens de gevechten tussen ISIS en de alliantie van de VS met de YPG/PKK. Het zou mij sterk verbazen moest Kenneth Roth dit niet geweten hebben. Maar uiteraard is photoshop ook erg populair.
Wat mij wel al is opgevallen is het feit dat de fotovervalsingen door de Iraanse of Syrische regeringen van een barslechte kwaliteit en redelijk zeldzaam zijn. Dit in tegenstelling tot die van de VS en haar bondgenoten. Maar die beschikken dan ook voor dit soort werk over de beste PR-bureaus ter wereld.
Willy Van Damme