In antwoord op Tuyzentfloot.
Tiens, was onze ambassadeur in Tripoli tegen? Ik weet nog goed dat ik gedegouteerd was over hoe het belachelijke alibi van de NATO voor de maandenlange bombardementen (het verhinderen van massamoord!) geen moment in twijfel getrokken werd. Voor mij was dat een collectieve verklaring van de media “Wij leren het nooit en het is ook onze job niet om het te leren”. Vandaar ook dat de conclusie achteraf alleen maar was “kijk nu eens, ge geeft ze de vrijheid en ze verprutsen het!”
Tuyzentfloot
Antwoord:
Mijn informatie komt uit Belgsiche diplomatieke bronnen en werd nadien niet tegengesproken door de toenmalige minister van Buitenlandse Zaken Steven Vanackere. Toen ik hem begin 2012 hierover een vraag stelde gaf hij zijn fouten toe maar stelde verontschuldigend dat hij die mensen in Benghazi wel had gered.
Maar dat was een relatief kleine club van mensen van Al Qaeda. En bij de NAVO stelt men zeker dat men die moet redden. Te waardevol. Ook de toenmalige fractieleider van Groen Björn Rzoska gaf nadien begin 2012 in een privaat gesprek zijn fouten toe. De Libiërs zijn er vet mee.
Ditmaal zijn wel de SP.A/PS en Groen/Ecolo met Irak/Syrië tegen. De rest loopt als die parabel uit het schilderij van Breugel zoals blinden achter de blinde recht die greppel in.
Hoe kan ik dan achting hebben voor dat parlement. Wie het debat in de commissie Defensie over de zaak volgde kan alleen maar geschokt zijn door zoveel domheid. Ze raaskallen over zaken waarover ze praktisch niets kennen.
De beste op dit vlak was misschien wel Hendrik Bogaert (CD&V) die om de zaak te rechtvaardigen het had over door ISIS ‘mentaal gecontroleerd’ grondgebied. In wezen enkele grotten in een grote woestijn. En dat moet dan het land besturen.
Willy Van Damme