Lees ook onderstaande open brief van de (verenigde) syrische communistische partij van ca. een jaar geleden, die de toedracht van de gebeurtenissen beschrijft.
———————————————————————————————
Open brief van Syrische communisten aan de communistische en arbeiderspartijen over de hele wereld
We willen graag een kort overzicht en een analyse presenteren van de recente gebeurtenissen in ons land Syrië. Wij zullen enerzijds een aantal feiten extra belichten en anderzijds een aantal leugens ontzenuwen, gefabriceerd en ‘aan de man gebracht’ door imperialistische propaganda tegen Syrië.
Sinds het begin van de gebeurtenissen in Syrië, maart van dit jaar, zijn veel televisiezenders in Amerika, Groot Brittannië en Frankrijk, een aantal zenders in de Arabische wereld en honderden internetsites gemobiliseerd om zo hard mogelijk hun best te doen de werkelijkheid van die gebeurtenissen te verdraaien. Met dat doel zijn dag en nacht programma’s uitgezonden om de publieke opinie in de wereld te beïnvloeden.
De Amerikaanse president gaf dagelijks verklaringen over de situatie, die zowel grove bedreigingen tegen Syrië bevatte als schandelijke inmenging in de binnenlandse aangelegenheden van het Syrische volk. Hooggeplaatste functionarissen binnen de Europese Unie spraken de Amerikaanse president na.
Deze bedreigingen en inmenging bereikten hun hoogtepunt toen de Amerikaanse president beweerde dat de Syrische regering illegaal en irrelevant was. Er zijn harde en onrechtvaardige economische sancties opgelegd aan het Syrische volk en zijn economie. Nog gevaarlijker zijn de plannen die worden besproken en onderschreven door de NAVO om gedurende enkele weken luchtaanvallen uit te voeren op 30 strategische plekken in Syrië, precies zoals in Joegoslavië is gebeurd. Sommige functionarissen in Europa zouden niet aarzelen om ertoe op te roepen de situatie in Syrië op exact dezelfde manier aan te pakken als de crisis in Libië. Daar zijn vele duizenden burgers vermoord, tientallen fabrieken en economisch belangrijke plekken vernietigd door luchtaanvallen, en ondertussen raakte Libië steeds meer verdeeld.
Lidstaten van de imperialistische internationale alliantie hebben, met alle mogelijke middelen, geprobeerd om in de VN Veiligheidsraad een resolutie te laten aannemen waarmee Syrië veroordeeld zou worden. Met als doel vervolgens nog een aantal resoluties tegen Syrië te laten aannemen en het land te onderwerpen aan hoofdstuk 7 van het VN Handvest, waarmee een gewelddadige campagne tegen Syrië legaal zou worden. Dankzij de tegenstemmen van Rusland en China, en vervolgens ook van Zuid-Afrika, India, Brazilië en Libanon zijn deze imperialistische pogingen in de VN Veiligheidsraad tot nu toe mislukt.
Al deze bewegingen vinden plaats onder het mom van twee voorwendsels:
Demonstranten in Syrië zijn gedood, om protesterende demonstranten in toom te houden heeft men zijn toevlucht genomen tot veiligheidsprocedures.
De uitvergrote tekortkomingen van het Syrische regime, zoals het gebrek aan democratie en het machtsmonopolie van de regerende partij, met als doel de druk op de regering op te voeren om een aantal binnenlandse hervormingen door te voeren. Terwijl iedere binnenlandse verandering gezien moet worden als een onderdeel van de nationale soevereiniteit van ieder land.
Nu de feiten
In maart dit jaar vond er al een aantal demonstraties plaats, die opriep tot sociale, economische en democratische hervormingen. De meerderheid van deze eisen werd gesteund door onze partij, als protest tegen de negatieve gevolgen van het doorvoeren van een liberaal programma in de economie, de gemaakte afspraken met het IMF en de omvorming van Syrië tot een markteconomie. De effecten waren schadelijk voor de levensstandaard van de armen ende middenklasse.
De politieke leiding van het land werd voortdurend vooraf ‘op de hoogte gesteld’ van de protestacties, via de partijpers en officiële bijeenkomsten en verklaringen, waarvan de laatste vijf weken geleden verscheen. De demonstraties waren vreedzaam. Al snel werden de demonstraties gemanipuleerd door religieuze fundamentalisten en radicale groepen, waarvan de denkbeelden uit de middeleeuwen stammen.
De demonstaties veranderden van vreedzaam in gewapend, gericht op doelstellingen die niets te maken hadden met sociale en politieke hervormingen. Bij de pogingen om deze demonstraties in de hand te houden hebben de officiële veiligheidsorganisaties een aantal onvergeeflijke fouten begaan, die een kettingreactie tot gevolg hadden. Veel burgers en soldaten werden gedood. Gewapende bendes werden gevormd, die publieke en private bezittingen aanvielen en in een aantal steden barricades opwierpen en daar de macht grepen. Tijdens de afgelopen maanden waren deze bendes druk bezig met het opzetten van gewapende linies in de grensgebieden tussen Syrië en Turkije, Libanon, Jordanië en Irak, om ervoor te zorgen de aanvoer van voldoende goederen in stand te kunnen houden.
De bendes zijn er echter niet in geslaagd om een stabiele grensbasis te organiseren. Dit kostte honderden burgers en soldaten het leven, meer dan 2000 slachtoffers. Ondertussen werden verschillende gebeurtenissen in de pers zwaar overdreven. Feiten werden verdraaid. De modernste elektronica en media-apparatuur werden gebruikt om aan te tonen dat het Syrische leger volledig verantwoordelijk zou zijn voor deze gebeurtenissen en de gewapende bendes helemaal niet.
Onder druk van de gebeurtenissen besloot de regering tot het aannemen van een aantal sociale en democratische hervormingen, waaronder: het opheffen van de noodtoestand en bijzondere rechtspraak en het bezien van de mogelijkheid om vreedzame demonstraties legaal te maken. Onlangs werd een nieuwe kieswet aangenomen en een wet die het oprichten van meerdere politieke partijen mogelijk maakt. Er worden voorbereidingen getroffen voor een nieuwe of aangepaste grondwet. Ook zijn er nieuwe wetten aangenomen met betrekking tot persvrijheid en plaatselijk bestuur.
Doelen van deze nieuwe wetten en procedures zijn: het machtsmonopolie breken van de regerende Baath Partij, een pluralistische en democratische samenleving creëren, het beschermen van zowel publieke als private eigendommen, het bewerkstelligen van vrijheid van meningsuiting en de erkenning van het recht van de oppositie op vreedzame, politieke activiteiten. Ondanks onze bedenkingen met betrekking tot een aantal artikelen uit deze wetten vinden we ze wel zeer belangrijk. Meer dan veertig jaar strijdt onze partij al voor instelling van zulke wetten. Mochten deze wetten worden doorgevoerd dan kan dat beschouwd worden als een belangrijke stap voorwaarts in het proces van omvorming van Syrië tot een democratische en pluralistische maatschappij.
Grote delen van de nationale, vreedzame oppositie verwelkomen deze mogelijk nieuwe wetten. De fundamentalisten en gewapende oppositie houden echter nog steeds vast aan de oproep tot omverwerping van het regime, het veroorzaken van spanningen en het nastreven van sektarische doelen.
Een poging om het probleem te schetsen alsof het een sektarisch of cultureel conflict is zou een schandelijke vervalsing en verdraaiing van de feiten zijn.
We kunnen de situatie in ons land als volgt schetsen:
De gewapende spanning is afgenomen in de Syrische steden, gewapende bendes hebben zwaar te lijden gehad. Ondanks dat zijn sommige nog in staat hun activiteiten voort te zetten.
Er worden nog steeds vreedzame demonstraties gehouden, deze worden niet met geweld beantwoord, tenzij de demonstraties gepaard gaan met gewelddadige acties.
De staat heeft de nationale oppositie opgeroepen om deel te nemen aan een uitvoerige politieke dialoog, bedoeld om de overgang naar een democratie en vreedzaam pluralisme te bevorderen. Zo’n dialoog krijgt te maken met diverse moeilijkheden, de belangrijkste daarvan is de druk die gewapende groepen uitoefenen, groepen die tegen een vreedzame dialoog en oplossing zijn en steunen op hulp uit het buitenland.
Imperialistische en koloniale bedreigingen tegen Syrië zijn toegenomen. Deze bedreigingen kunnen echter niet eenvoudig worden uitgevoerd en wij moeten ons goed voorbereiden om ons ertegen te verzetten.
Protestbewegingen bestaan nog steeds, op verschillende niveaus. Per regio zijn er verschillen tussen de bewegingen. De meeste bewegingen ontstaan vanuit moskeeën, plattelandsgebieden en krottenwijken en breiden zich uit naar de steden.
Georganiseerde bewegingen onder etnische of religieuze minderheden zijn schaars en in fabrieken, universiteiten en vakbewegingen bevinden zij zich niet.
Ook binnen de kringen van de grote bourgeoisie, zowel industrieel als economisch, in het bijzonder in de grote steden Aleppo, Lattakia en Damascus, zijn er geen georganiseerde bewegingen, evenals binnen clans en stammen.
De oppositie bestaat uit een breed en gevarieerd spectrum van partijen. Sommige zijn patriottisch, die zich tegen interventie van buitenaf en gewapende bendes keren. Daarnaast is er de Moslim Broederschap, die wordt beschouwd als de meest actieve en goed georganiseerde partij, zowel in Syrië als in het buitenland.
Er zijn ook een aantal traditionele groepen met verschillende oriëntaties, waarvan de invloed zeer duidelijk zichtbaar is geworden tijdens bijeenkomsten en vergaderingen in verschillende regio’s. Deze groepen komen duidelijk voor hun doelen uit, die zeer reactionair en sektarisch zijn.
Sinds het begin van de protesten spelen de lokale coördinatiegroepen de meest actieve en belangrijkste rol. Het zijn vooral verschillende groepen jongeren die geen gemeenschappelijke, heldere ideologische plannen of oriëntatie hebben, behalve de slogan “Weg met het regime”. Zij zijn onderhevig aan zowel druk van buitenaf als van binnenuit.
De oppositie in het buitenland bestaat vooral uit intellectuelen, traditionalisten, personen die uit het regime zijn gestapt en connecties hebben binnen Syrië (Khadam en Refaaat Al Assad). In de afgelopen periode hebben deze krachten een aantal conferenties buiten Syrië georganiseerd (m.u.v. een bijeenkomst in het Samir Amis hotel in Damascus, georganiseerd door de binnenlandse oppositie). Deze conferenties waren bedoeld om krachten te mobiliseren en standpunten te coördineren. Verschillen in ideologie, politieke standpunten en zelfs in belangen voerden de boventoon. Sommige oppositiegroepen in het buitenland werken hard om steun te krijgen van buitenlandse en koloniale machten.
Tot nu toe leiden de Verenigde Staten, Frankrijk en Groot-Brittannië de internationale campagne van dreigementen en ophitsing tegen de regering van Syrië, bedoeld om steeds meer sancties op te leggen. Daarbij gaat het in het bijzonder om sancties en procedures van de VN Veiligheidsraad en andere internationale organisaties.
Rusland en China blijven tegen het opleggen van dergelijke maatregelenstemmen. Turkije heeft een opportunistisch standpunt ingenomen, dat ‘meebeweegt’ met politiek electorale en regionale belangen. Ruwweg gesproken is er een internationale unanimiteit tegen direct militair ingrijpen in Syrië, zoals in Libië is gebeurd. Daarbij is het wel van belang dat de Arabische Liga en de VN-Veiligheidsraad geen resoluties aannemen die de weg vrij kunnen maken voor dat doel. Het conflict over deze kwestie is heftig.
Naast de visie van Qatar, dat een cruciale rol speelt in de samenzwering tegen Syrië, zijn er verschillende standpunten en opvattingen in de Arabische wereld met betrekking tot de situatie in Syrië.
Met de dag verslechtert de economische situatie van Syrië en neemt de druk op de levensomstandigheden van de massa toe.
Er is een sterke samenhang binnen de regering en zij heeft nog veel potentie. Vijf maanden na het begin van de gebeurtenissen is er geen sprake van enige splitsing binnen de basisinstituties, zoals: de partij, het leger, de veiligheidsdienst, overheidsinstellingen ambassades, publieke organisaties, vakbonden, het Progressieve Nationaal Front. Natuurlijk is het geschetste beeld niet statisch en zou dagelijks opnieuw beoordeeld moeten worden met betrekking tot dynamiek, veranderingen en ontwikkeling.
Mogelijke scenario’s:
De crisis kan een lange periode voortduren, wat zal leiden tot meer calamiteiten en bloedvergieten.
De regering stort in, wat kan leiden tot een totale anarchie. Er kan een burgeroorlog of iets vergelijkbaars uitbreken, wat de weg zou vrijmaken voor een interventie van buitenaf.
Er kan een splitsing in de oppositie ontstaan, waardoor een deel mogelijk openstaat voor een serieuze dialoog met de regering, om tot een nieuw sociaal contract in Syrië te komen.
Er wordt een einde gemaakt aan de verschillende benaderingen en de ‘starheid’ ten aanzien van de regeringskrachten. Er zijn twee mogelijke uitkomsten: ofwel een beweging in de richting van het bereiken van een politieke oplossing voor de crisis en daar snel en krachtig een einde aan maken, ofwel voortgaan met koste wat kost toevlucht nemen tot veiligheidsmaatregelen om de crisis in bedwang te houden.
Het is moeilijk vooraf te zeggen wat uiteindelijk tot de beslissende oplossing zal leiden.
Er kunnen zich onverwachte gebeurtenissen voordoen die alle partijen dwingen tot een compromis of tot het accepteren van een regeling die wordt opgelegd door buitenlandse krachten, om het land te helpen een weg te vinden uit de tunnel waarin het terechtgekomen is.
Waar staat onze partij hierin?
Om te beginnen willen we jullie erop wijzen dat onze partij een memorandum heeft gestuurd aan het regionale bestuur aan de vooravond van de tiende conferentie van de AL-Baaath partij in 2005. Onze partij eiste dat:
de staat gescheiden zou worden van de regeringspartij;
democratie en vrijheden gegarandeerd zouden worden;
noodregelingen zouden worden opgeheven;
een democratische wet zou worden aangenomen voor politieke partijen;
politieke gevangenen vrijgelaten zouden worden;
de macht van de AL-Baaath partij over vakbonden opgeheven zou worden;
corruptie bestreden zou worden;
etc.
Daarnaast willen we zeggen dat de partij, in alle aangenomen documenten gedurende de afgelopen periode, heeft verklaard dat zij de nationale positie van Syrië steunt.
Om dat te kunnen blijven doen is het nodig dat aan de sociale, economische en democratische behoeftes van de volksmassa’s wordt voldaan. We hebben de eisen tot in detail besproken in onze conferenties en documenten.
In de analyse van onze partij van de huidige, diepe crisis in ons land wordt duidelijk gemaakt wat de belangrijkste tegenstelling is: die tussen enerzijds de politieke vorm die wordt gebruikt om ons land al tientallen jaren te regeren en anderzijds de eisen van democratie en sociale, economische en culturele ontwikkelingen die de Syrische samenleving nodig heeft.
In onze opvatting is die politieke vorm gebaseerd op het monopolie van de autoriteit van de AL-Baaath partij en haar ‘beheersing’ van de volksbewegingen en hun organisaties. Deze besturingsvorm heeft geleid tot decadentie en bureaucratie en de corruptie van het staatsapparaat. Ondertussen is het zo langzamerhand nodig economische en sociale hervormingsplannen opnieuw te bezien, om te kunnen aansluiten bij de huidige vereisten voor vooruitgang.
Kort gezegd: onze partij is van mening dat de essentie van de huidige crisis de wanverhouding is tussen de structuur van de regering en de taken waar Syrië voor staat. Tegelijkertijd benadrukt onze partij dat de vijandige en imperialistische krachten misbruik hebben gemaakt van deze interne wanverhouding, om de samenzwering tegen Syrië verder te bevorderen en het als een Paard van Troje te gebruiken om hun welbekende doelen te bereiken, zoals eerder genoemd.
De (Verenigde) Syrische Communistische Partij stelt zich niet neutraal op ten aanzien van de vereiste alternatieven enerzijds en de noodzakelijke middelen om die doelen te bereiken anderzijds. Een politieke oplossing en de continuïteit van werkelijke en radicale veranderingen vormen de enige weg uit de crisis. Veiligheidsprocedures verergeren de crisis en maken deze steeds dieper en hollen de inhoud van hervormingen uit.
Wij gaan ervan uit dat de huidige situatie een constructieve en hoopvolle dialoog vereist tussen alle oprechte en patriottische krachten, ongeacht de verschillen in opvatting of gezichtspunten, met als doel tot een overeenkomst of een radicaal hervormingsplan te komen. Waarmee tegemoetgekomen wordt aan de behoeften van de volksmassa’s, en waarmee de vorming van een seculiere en democratische burgermaatschappij, die in staat is zich te verzetten tegen de imperialistische en Israëlische plannen in de regio, wordt gegarandeerd.
Voor een dialoog is een daarbij passend klimaat nodig maar de dialoog zelf kan ook bijdragen aan het creëren van zo’n klimaat. De andere opties zouden alleen maar leiden tot meer bloedvergieten en rampspoed voor het land en de bevolking.
Beste kameraden,
De Syrische massamedia staan zwak tegenover de gigantische mediamachine van het imperialisme, de mobilisatie van krachten tegen Syrië over de hele wereld en de anti-Syrische alliantie, bestaande uit imperialistische machten en hun marionetten in de regio, inclusief Turkije, dat een pragmatische politiek heeft gekozen om te kunnen delen in de hegemonie van westerse landen over het Midden-Oosten.
Daarom hoopt onze partij dat alle communistische, arbeiders- en democratische partijen over de hele wereld ons helpen om deze ophelderingen te verspreiden, om de publieke opinie in hun landen te beïnvloeden.
We roepen al deze partijen ook op zich solidair te verklaren met Syrië, hetbelangrijkste Arabische land in het verzet tegen de plannen voor imperialistische overheersing in het Midden-Oosten. Syrië verzet zich ook krachtig tegen Amerikaans-Israëlische plannen om de regio op te delen in verschillende afgescheiden eenheden, die makkelijker te controleren zijn. Syrië steunt ook het nationale verzet van Palestina, Libanon en Irak en het recht van het Palestijnse volk om zijn grondgebied te bevrijden en een nationale staat te stichten met Jeruzalem als hoofdstad.
Damascus, 17 september 2011, vertaling J. Bernaven.
Rob Heus
Nederland
Antwoord:
Bedankt voor deze boeiende bijdrage die een extra invalshoek geeft op dit conflict. Ze is alleszins duizendmaal interessanter dan de onzin en de leugens van onze klassieke media.
Willy Van Damme
